Hoofdtekst
On ze gieng gon kruwen was ’t en ook bezig me kruwen en e zat dor ossan en ze durfden nie vors gaon. Me vint e dat dikwijls gezeid. z’en num dikwijls gezien in de panne (vallei tussen de zeeduinen) in Koksiede en e weunde dao in en huzege, ze zagen dao lichtjes an zeje en ze durfden ton nie no zeje gaon. Den eeuwigen kruwer was dao, zein ze.
Beschrijving
Als de vissers gingen kruien, dan kwamen ze tot hun schrik vaak de eeuwige kruier tegen tussen de duinen in Koksijde. Men vertelde dat de eeuwige kruier daar in een huisje woonde. Bij dat huisje zag men lichtjes. Men durfde er niet naartoe te gaan.
Bron
S. Van Bael - Lehouck, Leuven, 1969
Commentaar
1.4 Luchtgeesten
west-vlaams (bachten de kupe)
172
Echtgenoot van de informant
fabulaat
Naam Locatie in Tekst
Oostduinkerke 
Oostduinkerke 