LOMBO593

Werner; We hebben het met Engels gelezen. Er was eens een schildpad die bekend stond als lui en vraatzuchtig. Hij at altijd alles van anderen op. (...) Toen hoorde hij dat de vogels ergens een banket gaven met een hoop eten. Ergens waar je niet te voet kon komen, ergens heel hoog. De schildpad hoorde ervan en ging naar de vogels en hing een heel verhaal op dat hij zijn leven gebeterd had. De vogels kregen natuurlijk medelijden. De schildpad zei dat hij helemaal geen eten meer had en vroeg of hij ook mee mocht eten. Dus de vogels zeiden: " Dat mag wel, maar je kunt er alleen niet komen." "Dat kan wel als jullie me allemaal een paar veren geven, dan kan ik vleugels maken." Hij krijgt dan van al die vogels een paar veren en dan kan hij dus vliegen naar de plek van de maaltijd. En dan zegt hij: " Mijn naam is Iedereen." Want het hoorde erbij dat iedereen zijn naam bekend moest maken. Toen kwamen de andere vogels ook op de plek aan. Er waren nog andere vogels en er was de gastheer, zal ik maar zeggen. Die zei: "Ok, iedereen mag beginnen met de maaltijd. De schildpad zei: " Ik heet Iedereen, dus alleen ik mag beginnen met eten." En niemand mocht verder eten. Uiteindelijk was hij heel zwaar, omdat hij zoveel had gegeten. De andere vogels hadden niets gegeten en pakten voor straf de veren weer terug. Toen zei de schildpad: "Zeg dan aan mijn vrouw dat ze een heleboel kussens op de grond moet leggen, dan kan ik naar beneden springen." De vogels zeiden echter tegen de vrouw dat ze een hele hoop harde dingen neer moest leggen. De vrouw snapt er niks van, maar ze legt een heleboel harde dingen neer. En de schildpad springt naar beneden. Hij overleeft de val, maar zijn schild breekt in een heleboel stukken. Hij heeft die allemaal aan elkaar gelijmt en daarom bestaat de schild uit allemaal losse stukken.

Een luie em vraatzuchtige schildpad at altijd alles van anderen op. Op een dag hoorde hij dat de vogels een banket gaven. De locatie was ergens hoog in de lucht. De schildpad kon daar niet zomaar komen. Hij sprak een aantal vogels aan en vertelde hen dat hij zijn leven gebeterd had. Hij zei ook dat hij helemaal geen eten meer had en vroeg vriendelijk of hij mee mocht naar het banket. De vogels kregen medelijden met hem. Hij mocht dus wel mee, maar ze wisten niet hoe hij daar kon komen. Daar had de schildpad al iets op gevonden. Hij vroeg aan alle vogels een paar veren, waar hij vleugels van maakte. Op het banket aangekomen stelde iedereen zich aan elkaar voor. De schildpad zei: "Mijn naam is Iedereen." Toen kwam de gastheer en hij zei dat iedereen mocht beginnen aan het diner. De schildpad zei toen: "Ik heet Iedereen, dus alleen ik mag beginnen met eten." Uiteindelijk was hij heel zwaar. De vogels waren boos op hem en pakten hun veren weer terug. De vroeg hen aan zijn vrouw te vragen veel zachte kussen op de grond onder hem te leggen, zodat hij naar beneden kon springen. De vogels vroegen echter aan zijn vrouw veel harde voorwerpen voor haar man neer te leggen. Toen hij sprong en op de grond smakte brak zijn schild in een heleboel stukken. Die heeft hij allemaal aan elkaar moeten lijmen en dat verklaart het patroon van de schild van een schildpad.

Bandopname (archief MI)

31 mei 20000

2013-03-01 14:46:21