MDESC0112_0112_15072 - Man van Westouter

Mien vaoder, en mien moeder, me paasird’n e keeje ol wandel’n bie zien of. En wieder, joenges eneeje, me wild’n daor appels gaon oftrekk’n. Jaon, en ad iej daor schone appels staon, daor ezo e grot’n of. Mao me mucht’n nie van vaoder. Mao wieder, e ja, wieder me gieng’n an. En t’n lang’n leste vaoder e kroop olgliek over d’aoge; en e stekt’ e boom vaste, en e schudd’ e keeje ferme. En wieder, zere, me stak’n ol die appels tussch’n nuus emde, en in nuz’n broek, en ‘k wet’n nie wao overol. Mao e paor daog’n laoter, me vaoder komt d’n abbeej teg’n up de platse. En oe dat’n iej dat wiste, ‘k wet’n nie, mao: “Kamiel”, zegt’n, “e naoste keeje, a je dao nog passirt”, zegt’n, “lat die appels g’rust, eneeje”, zegt’n. Jaomao e wos t’r nie biej, wi, me wist’n heel g oed, en ad iej dao nouwers te zien ewist.

SINSAG 0750 - Andere Zauberei.    SINSAG 0750 - Andere Zauberei.   

Een jongen wandelde samen met zijn ouders voorbij de tuin van een jezuïet, waar mooie appels hingen. De jongen wilde in de tuin enkele appels gaan plukken, maar zijn vader verbood het hem. Omdat de jongen maar bleef aandringen, liet de vader zich uiteindelijk toch overhalen om over de haag te kruipen en eens flink aan de boom te schudden, zodat er veel appels op de grond vielen. Enkele dagen later kwam de vader de jezuïet tegen. De geestelijke sprak tot hem: "Laat de volgende keer die appels maar hangen". De jezuïet wist wat er was gebeurd, hoewel hij niets had kunnen zien.

M. Deschrijver, Gent, 1961

2.2 Tovenaars

west-vlaams (poperinge en omstreken)

229

Kindertijd van de informant

memoraat

Westouter    Westouter