Hoofdtekst
In Vijve-Sint-Elooi stoend er een café die den Osse noemde. Ze zeien dat het doa spookte. Niemand wilde doa lange weunen, ze verhusden seffens en drie hèn d’er hundre ipgehangen. Er kwam doa ne keer nen boer die doamee lachte. Ze vroegen oet ne doa ne keer durfde sloapen. Je was seffens akkoord en giend er noa toe. Oet twoolve was, begoste de horloge te tikken an de muur, er nevens klopte er entwodde en een bitje verdre bokte er oltied entwodde an de muur. Da leven gienk roend de koamer. Je wierd zoeodanig benauwd dat ne er niet meer doste sloapen en noa hus liep.
Beschrijving
In een café in Sint-Eloois-Vijve wilde niemand blijven wonen omdat het er spookte. In totaal hebben drie mensen zich in dat café opgehangen. Op een dag liet een boer zich uitdagen om een keer in het café te overnachten. Om middernacht begon de wandklok te tikken en was er wat verderop een geklop te horen. De boer werd zo bang dat hij niet meer durfde te blijven en naar huis liep.
Bron
R. Callens, Leuven, 1968
Commentaar
1.4 Luchtgeesten
west-vlaams (tielt en izegem)
185
fabulaat
Naam Locatie in Tekst
Wielsbeke 
Wielsbeke 
Plaats van Handelen
Sint-Eloois-Vijve
Sint-Eloois-Vijve