COOMS0027_0027_8031 - Variant: dwaallicht aan de Dorenberg

Dwaoslichten wa waren kinderen die nie gedoêpt waren zeeën de minsen.’t Was in de winter. We woênden toen tegen den Demer. Toen waren ’t er nog straffe winters. Den hiêlen Demer lag bevroren. Ich was zoê een tien jaor, en mee nog enkel klein mannen waren we mee nen ijsstoel tot achter Langdörp gereeën. Veur os op schaatsten enkele groêtere joengens. Toen we terugkwampen en zoê ongeveer een 200 meter gereeën hadden zagen we inieêns aon den Dorenberg e lichteke omhoêggaon. Welle slipperen, want we hadden geweldige schrik. Iêne van die groêter mannen, die veur os schaatsten wachtte os op: "Da’s e dwaoslicht zee ‘em, mar rap, want subiet is ’t hier." Ich zên noêit zoê blij gewist dat ik thuis was. As klein mannen hadden we dao schrik van. Mar nao weet ik wa dat is. Da zên maaikes en da gift licht.

De mensen geloofden dat dwaallichtjes de zieltjes van ongedoopte kinderen waren. Toen de Demer bevroren was, speelden enkele jongens met een slee op het ijs. Plots zagen de kinderen bij de Dorenberg een lichtje opstijgen. Bang haastten de kinderen zich terug naar huis.

C. Ooms, Leuven, 1968

1.3 Vuurgeesten

limburgs (beringen en omstreken)

58

Omstreeks 1931

memoraat

Deurne    Deurne   

Dorenberg    Dorenberg   

Demer (Diest)    Demer (Diest)