HVANW0048_0048_26152

’t Was toe Nopkes doar in ’t Veld. Da vrouwmins van doar verwachtte Leentje Noppe. En de dee leeft nog. En o da vrouwmens dat kind hadde, en o ze thuus kwam lei ze heur in bedde, en z’is nooit meer ipgestoan. En olle nachten toverde dat doar. En de vent die me dat vertelde is doar dikkers goan woaken. En de vent van dat vrouwmins wos barbier. Ewel, ge weet wel, van dee landelijke minsen hé. En ’t gebeurde dat de minsen wegliepen binst dat ne aan ’t scheren wos. De pannen rammelden dat ’t wreed wos.Ja, ze liepen weg van benauwdheide. En o dat vrouwmens gienk doodgaan stond er nen heere aan de pompe. En van ’t moment dat ne doar stond is ze doodgegoan.De poaters zijn dat dikkers goan belezen, maar ’t wos ol geen avance. En achternoa heen ze olles doen verbranden dat van heur wos.En heur zeune leeft nog en j’is kleermaker in Pittem. Kerkhove hee me dat ol verteld.

Een vrouw die pas was bevallen, ging in haar bed liggen en is nooit meer opgestaan. In het huis waar die vrouw woonde, spookte het iedere nacht. De echtgenoot van de vrouw was barbier. Het gebeurde niet zelden dat de klanten van angst wegliepen terwijl de barbier hen nog aan het scheren was.
Toen de vrouw op sterven lag, stond er een heer bij de pomp.
De paters hebben het huis meermaals overlezen, maar dat hielp niet. Na de dood van de vrouw heeft men al haar bezittingen verbrand. De zoon van die vrouw leeft nog en is kleermaker geworden.

H. Van Wassenhove, Leuven, 1967

1.4 Luchtgeesten

west-vlaams (groot-roeselare)

115

fabulaat

Ardooie    Ardooie