STOP0370_0371_21697

‘k Moste olle avonde achter melk gon achter ’t Brugs kerkhof. En nu, ‘k an ik dat nog nooit tegengekommen. Up e zeker moment, ’t wos dor e dwaallichtje, e feu follet (dat is electriciteit van de lichamen die uutvliegt) die an de meur kwam en hoe zeerder dat’k ik ging, hoe zeerder dat ’t mijn volgde. En up e zeker moment, o’k ik van de meur weg moste om nor dat boerhof te gon, dat lichtje bleef an de meur en ging toen vodder were nor ’t kerkhof. Ik vertelde dat tegen de boerinne en ze zei: "Dat is niet, dat is regelmatig. Me zien dat regelmatig o me ’s navonds up ’t hof roendlopen." ’s Anderndaags o ‘k up ’t schole wos, ‘k zei dat tegen de meester. "En wat wos dat?" En ik dein olles uuteen. De meester zei: "Je gaat dat nog tegenkommen. Je moet dorvoren geen schrik meer èn. Dat zijn dwaallichtjes, de electriciteit van de mens die deur de groend nor boven kruupt."

Een jongen moest iedere avond achter het kerkhof van Brugge melk gaan halen. Op zekere dag zag de man bij de muur een dwaallichtje dat hem achtervolgde. Toen de man van de muur wegging om naar de boerderij te gaan, bewoog het lichtje opnieuw in de richting van het kerkhof. De boerin zei de jongen dat ze dat lichtje al vaak had gezien. De volgende dag vertelde de jongen aan de schoolmeester wat hij had meegemaakt. Daarop antwoordde de man: "Zulke lichtjes zal je in de toekomst nog zien, maar je hoeft niet bang te zijn. Dat is de electriciteit van de mens die door de grond naar boven kruipt".

S. Top, Leuven, 1964

1.3 Vuurgeesten

west-vlaams (vrijbos)

225A

Kindertijd van de informant

memoraat

Handzame    Handzame   

Brugge    Brugge