PKNAB0203_0204_6520 - Geest (witte juffrouw) was schijnsel uit de molen

Jà, ós vader dèi haw ouch ins get aan der hand g'had. Ee ging in de wènjterdaag (winterdagen) mèt de kruikar (kruiwagen) nao de Vuchtermeulen. Good. De maon schèin. In 't trugkómmen, hie waor, hie-achter waor 'n plaats 'aan 't Luu', aan dat moeras dao, vanauds waor dao get kal (wat praat) van 'n witte juffrouw, mer dat waor wijd (verreweg) uitgestorven, dao woor neet miër euver gekald (gepraat). Dao waor gei minsch miër te neumen dèi ze nog gezeen haw. Mer vreuger mósj dat gewèis zijn. Good. De vader kaom dus mèt zene zak oppe (op de) kruikar van de meulen euver de kanaal âf, de Heerstraot op, en dao aan 't Luu, dao zuut (ziet) er get in de briëmen (braamstruiken). Jà. En euverdâg, zag er altijd d'rbij, dan gelöüfden er aan spoëken, noch aan spoëken noch aan weerewouf en alwat, mer, es 't dónker waor en er stóng d'rveur, dów, twijfelden er, om (want) dao waoren toch veul, auw luj, die van spoëken en weerewöüf vertèlden, en, 't waaoren toch ollemaol gein leugenèiren, hihihi. Jà. Kruikar neergezat, ins gekeken, wat dat zou zijn, wat is 't. Jà. Enen angere wêg haw er neet, of er mósj 'n hauf oor (half uur) ómgaon, euver de steiwêg of euver de kanaal en dao 't Neerveld in. En, zich laoten uit te lachten es 'm dèks ieme (soms iemand) zaog mèt de kruikar en dèi zak, woë ee neet thuishuurde zal ich mer zèggen en neet verbij hoofde te kómmen, dat deeg (deed) er ouch neet. Ee verstoudde zich, er trok de kruikarbout, jà, ehh, wie moot ich zèggen, de bout uit 't kruikarrâd hé, haw ee de bout in ein hand en in de anger hèlf, ehh...ehh... hand, de hulp (schouderriem), en toen stillekes d'r op aan, kijken wat 't waor. Good. Jà. Ee zaog dao get klaors, mer ee kosj neet zèggen wât, in alle geval gein jóffrouw. Good. Jà. Ee haw nog ins in den dunkele mèt zene voot nao ene stein geveuld, dèi opgeraap en in de struuk (struiken) gegoëjd, dao gebeurde niks. Mer dao weemerde (wemelde) altijd mer get wits, get klaors. Good. Mer wie er dan zoë kort meugelik bij waor, toen keek er ins um nao de meulen hé, die ènige hónderde mèiters wijer (verder) stóng, en, toen woor (werd) er dan gewaar wat dao in die briëmen zaot. Die meulens die hawwen e kijkgât in hé, die houtere meulens van vreuger. En die meulen, es gemalen woor (werd) of es 't wäjde (waaide), die weegde (wiegde) altijd get hé. En, in die meulen, de mulder haw zjus zoë 'n luch, zoë 'n lamp hé, veur dat gât en dat leech (licht) schèin uit (naar buiten), en dao waor e klei bitje scheem (klein beetje schaduw) van te zien nog in de briëmen, hie in 't Luu. Toen wósj er wat dat waor. En dat kan dèks, hónderd of hónderdvijftig jaor trug, kan dat zjus dezelfde witte juffrouw gewèis zijn. Dao waor niks, de schijn van de meulen.

Een man die 's winters met zijn kruiwagen terugkwam van de Vuchtermolen, zag aan 't Luu iets bewegen tussen de struiken. Aanvankelijk dacht de man dat het een witte juffrouw was. Het was echter het schijnsel van de lamp van de molen, die door de wind heen en weer wiegde.

P. Knabben, Leuven, 1970

1.4 Luchtgeesten

limburgs (maasvallei)

M/IX/57

Vader van de informant

fabulaat

Bandopname

Vuchtermolen (Maasmechelen)    Vuchtermolen (Maasmechelen)   

Maasmechelen    Maasmechelen