HHEND0178_0179_42746

Kind 's morgens doodziek en 's avonds springlevend.En wa'k oe naa gaan vertellen, ha, da's echt gebeurd en da was a'k zoe e kind van zeven jaar was. Mijn zusterke, ons Liezake, da kind wier ziek, m'r den doktoor die kwaam d'r bij. En da kind was 's morgens doodziek en 's avonds springlevend. En dokter Dewael die zei oep de langen duur tegen ons moeder: "Mieke," zeet'em, "ik kan aa kinneke nie genezen; ik weet nie wa da mankeert en ne mens mag nikske zeggen, m'r ik kan da nie genezen." Mor Mijnheer de Katers en Madame De Katers, heel goei mensen zenne meneer, die kwamen wel twee keres per dag n'r da kind zien en hun meid die kwaam bij da kind blijven oemdat ons moeder aan d'end [doodop] was. En da kind wier zodanig slecht da da veur dood in zijn beddeke laag en da toengske van da kind, he meneer, en 'k hem da zelf gezien zenne, da was zo zwart als da koffesool (kaft) van da boekske daar se, en da was zo stijf as 'k weet niet wa. Naa, d'ouw vrouw de Katers die zei: "'k Zal e zilveren kinneke offeren a't mag genezen." Ze zei: "Gaat is n'r de pastoor en vraagt of dat'em wult komen." Die had er geen goe gedacht in ziedet, die doecht dat er een kwaai hand aan zat. En pastoor die kwaam langs de gewone weg van de kerk n'r ons en hij kwaam aan de deur staan oep den deurpel. "Mieke," zeet'em, "pakt e kinneke is oep ouwe schoot en komt er is mee n'r mij." En ze dei dat en hij pakte zijne kerkboek, hij maakte e kruiske en hij begost te lezen over da kinneke. En at'em gedaan had he meneer, mee lezen dan zegenden 'em da weer en zoe zei'em: "Mieke," zeet'em, "langst waar muttek ik naa nor huis gaan?" En ons moeder die antwoordde: "Zoe gelak a'ge gekommen zijt." "Neie," zeet'em, "ge mut mij nen andere weg wijzen." En ze wees dan nen andere weg langs de weg nor Sint-Job daar en langs De Katers. En twee dagen nadatum is 't kindje gestorven. Da kost nie sterven veur da't afgelezen was, ziedet.

Een zevenjarig meisje werd ziek en kon niet door de dokter worden genezen. Iedere ochtend was het kind doodziek en 's avonds leek het kerkgezond. De tong van het kind was stijf en had een gitzwarte kleur. Een bezoekster die iedere dag bij het kind kwam, sprak tot de moeder: "Ik zal een zilveren kindje offeren als je dochter mag genezen. Ga eens naar de pastoor en vraag of hij wil komen". De pastoor kwam langs, gaf het kind een kruisje en begon in zijn kerkboek te lezen. Na zijn interventie vroeg de pastoor aan de moeder langs welke weg hij naar huis kon gaan. Hij moest namelijk een andere weg nemen als die hij op de heenweg had genomen. Twee dagen later is het kindje gestorven. Het kon niet sterven vooraleer het overlezen was.

H. Hendrickx, Leuven, 1962

2.1 Heksen

antwerps (overgangsgebied antwerpen - kempen)

300

fabulaat

's-Gravenwezel    's-Gravenwezel