CDEWA0173_0173_16033 - Man durft overnachten in bespookte hoeve te Stalhille

Vn 1907 toet 1910 èmme (hebben we) ip ’n hof geweund te Stalhille, wo dan ze zeien dat ’t spokte, dat ’t toverde, en daj van de moare bereên wierd. Mor ’n joar of twi vo damme (vooraleer we) in dat huus giengen weunen, woaren we gevraagd vo ’t helpen waken bie ’n koe die moeste kalven, want de koeier had benauwd. ‘k Aan gewed met de boer en je zei: "Wel, wel, Warten, durf je gie da doen?” En jammeren en lamenteren en compassie èn omda ‘k do giengen slapen. ’s Nuchtends kwamen z’ofgelopen: "Warten, wo ziej”? "Hier”, riep ik, "’k En nieten g’hoard en nieten gezien. ‘k Zien fris en gezoend”.

In Stalhille stond een boerderij waar het spookte, althans als men de verhalen van de mensen moest geloven. Omstreeks 1905 ging een man de koewachter van die boerderij helpen toen er een koe een kalf moest werpen. De man was helemaal niet bang en bleef op de boerderij slapen. 's Ochtends was men verbaasd omdat de man niets was overkomen. Twee jaar later is de man zelf in die boerderij gaan wonen.

C. Dewaele, Leuven, 1967

1.4 Luchtgeesten

west-vlaams (oostkust)

236

1907-1910

fabulaat

Stalhille    Stalhille   

Stalhille    Stalhille