WACHT0188_0188_3488 - Hoe de grensbetwisting tussen Genk en Zonhoven beslecht werd

De rechter, de twee burgemeesters zodus de burgemeester van Genk, de burgemeester van Zonhoven en ieder een getuige, dus mensen die meenden dat ze wisten waar de grens tussen Genk en Zonhoven was, die kwamen op de grens in het grensgebied bij mekaar. En die van Genk, die zegde: 'Hier staan wij op grondgebied Genk.' 'Neen', zegt die van Zonhoven, 'we staan op grondgebied van Zonhoven.' Als dat lang genoeg geduurd heeft, zegt de rechter tegen die van Zonhoven: 'Durft gij daar een eed op doen?' 'Jawel, rechter', zegt hij, 'dat durf ik wel.' En toen komt hij zo: 'Ik zweer bij mijn schepper van mijn ziel dat ik op grond van Zonhoven sta.' Toen durfde die van Genk geen eed meer doen. Awel, maar die mens van Zonhoven die had zijn lepel waar hij mee at, onder zijn pet gestoken en die had een koezeel rond zich gebonden en die had grond van Zonhoven in zijn klompen gedaan, zo is dat gegaan toen. Dat is nog altijd te zien op de baan van Zonhoven aan de beton. Het stuk dat Zonhoven bijgelegd heeft, heeft een ander kleur.

De burgemeesters van Genk en van Zonhoven kwamen op het grensgebied tussen de steden bij elkaar met enkele getuigen. De burgemeester van Genk sprak: "Hier staan wij op het grondgebied van Genk", waarop de burgemeester van Zonhoven zei: "Neen, we staan op het grondgebied van Zonhoven!" Daarna vroeg de rechter aan de burgemeester van Zonhoven: "Durf jij daar een eed op te doen?" De burgemeester van Zonhoven zei: "Ik zweer bij mijn Schepper voor mijn ziel dat ik op grond van Zonhoven sta". Omdat de man zo overtuigd leek te zijn van zijn gelijk, durfde de burgemeester van Genk daar niets tegen in te brengen. De burgemeester van Zonhoven had echter aarde van het grondgebied Zonhoven in zijn klompen gelegd. Het stukje land dat Zonhoven zich had toegeëigend, heeft nog steeds een andere kleur.

W. Achten, Leuven, 1971

4. Historische sagen

midden-limburgs

e

fabulaat

Genk    Genk   

Genk    Genk   

Zonhoven    Zonhoven