MDESC0077_0077_14983 - Spokerij opgelost

Ier, ’t ed ier nog e toveresse ewund, in dit uus. En a me trouwd’n, eneeje, de mensch’n zein: “Je gaot etwot or’n, wi, zein ze, ’s nachts: wiendmeul’ns die draoi’n, en deur’n en ‘k weet nie wuk nog ollemaole.” Jaomao, ’t gienk zoverre, da me wuuuf - ja, e vromens, eneeje! - da ze, a me etrouwd waor’n, ’s nachts, z’oorde ziej etwodde, up d’n zolder, z’oorde daor ossan etwot slaon. Nu, me gieng’n gaon kiek’n. En wit je wuk da ’t wos?... ’t Lei daor e papier’n zak up e koffer; en dat sloeg ezo teg’n d’n boord, van de wiend, eneeje.

In een huis waarin een toveres had gewoond, trok een jong echtpaar in, hoewel de buren hadden gezegd: "Jullie zullen daar 's nachts allerlei dingen horen, zoals draaiende windmolens en dichtslaande deuren". Op een nacht werd de vrouw wakker van een geluid op de zolder. Omdat ze bang was, besloot haar man even een kijkje te gaan nemen. Het geluid werd veroorzaakt door een papieren zak die door de wind tegen een koffer sloeg.

M. Deschrijver, Gent, 1961

2.1 Heksen

west-vlaams (poperinge en omstreken)

140

memoraat

Oostvleteren    Oostvleteren