Hoofdtekst
Vreuger es ene mins doed waas den mooste ze dao biej wake.Het waas ordenaer ene naober dae dao biej blaef.Dao waas ouch ene sjoonmièker dae moos de wach op. Dow vruugt er: "Loester ins hiej", zaet er, "ich höb zoeväöl werk. Is het towgelaote van daobiej te wèrke? Maag det?" "Jao, det lèt dich niks." "Den krieg ich den tied om en ich höb mie werk gedoën." Maa dow wolle ze dae mins sjow maken en dow hauw zich dao eine gelag ongertösje det er neet dao waas, e laken uever hem. En iè begos sjoon (schoenen) te make. Op het lèste waas zich det e bitsje aan ’t verwaegen onger het lake. Iè pak den hamer en zwaars dao op. "Doeje (doden) mote stil blieve ligge" zaet er, en iè hauw hem doed gehouwd.
Beschrijving
Een schoenmaker moest bij een dode gaan waken. Omdat de man veel werk had, vroeg hij of hij ondertussen zijn werk mocht doen. De familie stemde toe. Iemand die de schoenmaker een poets wilde bakken, was onder het laken van de dode gekropen. Toen de schoenmaker het laken zag bewegen, zei hij: "Doden moeten doodstil blijven liggen", en hij sloeg de grapjas met zijn hamer dood.
Bron
J. Venken, Leuven, 1968
Commentaar
1.4 Luchtgeesten
limburgs (maasvallei)
201
fabulaat
Naam Locatie in Tekst
Maaseik