Hoofdtekst
in ’t krejjebösjke zouw de vuurmàn zitte. versjeije luu hauwen 'm al gezeen.
'ne kammeraod van mich wou 'm waal ins zeen. noe deeg dae altíed erg grwuëtsj, mèh sjtillekes hauw 'r erg völ angs. hajke, waor dat.
't waor al november wore, de vuurman hauw zich weer ins laote zeen, en veer dege allemaol of veer angs hauwe. hajke sjangeneerde zich daoveur.
"kòm, kòm, hajke, de leeps auch e weg", zagte veer. en onderins zagte veer: "hajke mòt v'r ins eine ríete!"
veer wachde tot 'n piëkduuster waor, en toen zagte veer onderein, wao hajke bie waor: "zouw v'r 'ns dao of dao heen goon". en dan zouw veer door 'n wei mòte, mèt 'n groote haag um, die leep flink op.
ongertössje hauw eine van òs 'n kroot oetgehóld, 'n kiërts debinne, en op 'n lang gèèrt.
onderins zag eine: "dao, de vuurmán".
"zouw ich 'ns fluite, hajke?" "nei, nei, neet doon". "mèh ich fluit toch", en mèt deeg 'r 't.
dat waor nog neet hauf gebeurd, of hajke waor al aan 't renne. 't is òngeluiflik, wie hèl dae gevaeg hauw, hè waor z'n klòmpe kwiet, én z'ne aosem. dae zaog zo bleik, hae rierde. hae haet auch nog weke krank gelege.
't sjwoane waor, tot hajke noäts aan de vuurman gegluif hauw, mèh noe wou 'r neet mië geluife, tot 't mèr kloäterie waor, en tot veer 't gedoon hauwe. dao höbbe veer 't nog dèk euver gad; hajke is achter 'n paar jaar gesjtorreve, mèh toen gluifde hae nog d'raan.
'ne kammeraod van mich wou 'm waal ins zeen. noe deeg dae altíed erg grwuëtsj, mèh sjtillekes hauw 'r erg völ angs. hajke, waor dat.
't waor al november wore, de vuurman hauw zich weer ins laote zeen, en veer dege allemaol of veer angs hauwe. hajke sjangeneerde zich daoveur.
"kòm, kòm, hajke, de leeps auch e weg", zagte veer. en onderins zagte veer: "hajke mòt v'r ins eine ríete!"
veer wachde tot 'n piëkduuster waor, en toen zagte veer onderein, wao hajke bie waor: "zouw v'r 'ns dao of dao heen goon". en dan zouw veer door 'n wei mòte, mèt 'n groote haag um, die leep flink op.
ongertössje hauw eine van òs 'n kroot oetgehóld, 'n kiërts debinne, en op 'n lang gèèrt.
onderins zag eine: "dao, de vuurmán".
"zouw ich 'ns fluite, hajke?" "nei, nei, neet doon". "mèh ich fluit toch", en mèt deeg 'r 't.
dat waor nog neet hauf gebeurd, of hajke waor al aan 't renne. 't is òngeluiflik, wie hèl dae gevaeg hauw, hè waor z'n klòmpe kwiet, én z'ne aosem. dae zaog zo bleik, hae rierde. hae haet auch nog weke krank gelege.
't sjwoane waor, tot hajke noäts aan de vuurman gegluif hauw, mèh noe wou 'r neet mië geluife, tot 't mèr kloäterie waor, en tot veer 't gedoon hauwe. dao höbbe veer 't nog dèk euver gad; hajke is achter 'n paar jaar gesjtorreve, mèh toen gluifde hae nog d'raan.
Onderwerp
SINSAG 0220 - Andere Begegnungen mit dem Feuermann
SINSAG 0220 - Andere Begegnungen mit dem Feuermann
Beschrijving
Opschepper wordt bang na fluiten op vuurman, in werkelijkheid een uitgeholde biet met een brandende kaars.
Bron
Collectie Eggen, verslag 42, verhaal 2 (Archief Meertens Instituut)
Naam Overig in Tekst
Hajke
Hajke