Hoofdtekst
OVER " DE BISON " EN NOG WAT IN PHILIPPINE.
Zo herinner ik me nog een oude geschiedenis van om en de bij het jaar 1900, een gebeurtenis die even veel schrik heeft verspreid, maar nogal vrolijk afliep!
Op een avond, 't was najaar en al vroeg donker komt een oud schipperken van de haven naar huis. Als hij voorbij 't kerkhof loopt, dat er nog altijd ligt, ziet hij midden op 't kerkhof vier lichtjes hangen, die zachtkens bewegen. 't Lijken zo gezien vier doodshoofden, die hem van verre tegengrijnzen. De schipper schrikt geducht en loopt hard het dorp in, waar hij Leo Vereecken tegenkomt. Deze, een oud, vervuild en vies manneke stond zo gezegd bekend als met hekserij om te gaan. Onze schipper - 'k weet zijn naam niet meer - in het dorp gekomen op het kleine marktplein, waar nog een paar mannen staan te praten, vertelt hun opgewonden wat hij heeft gezien en wie hij kort daarop heeft ontmoet. En dan duurt het niet lang meer, of vele deuren gaan open en vol ontzag spreekt men elkander toe:"'t spookt op 't kerkhof; 't moet wel Leo Vereecken zijn, die ’t doet!"
En zo bang is men niet, of de nieuwsgierigheid doet velen gaan in de richting van het kerkhof om met eigen ogen te zien wat er aan de hand is. Korter bij gekomen - maar ook weer niet al te kort - zegt iemand: "Ziet ge 't wel, 't is midden op 't kerkhof, op 't graf van onze Pastoor, die vorig jaar is begraven!"
Op de vier hoeken van de ijzeren omheining rond de grote grafsteen ziet men onder het nu geheel donker geboomte vier lichtjes heen en weer slingeren in de wind en 't is alsof U vanverre verlichte doodskoppen toegrijnzen!
De veldwachter komt er bij en moedig of niet, hij gaat het kerkhof op gevolgd door een paar schippers. Korter bij het graf gekomen zien ze dat Philippine leelijk bij de neus is genomen. Een oud kindergebruik nog tot in deze dagen bestendigd, maar nu voorzeker door ouderen benut, is alles wat er te kijk is!
Een of andere deugniet had vier suikerbieten uitgehold, ogen, neus en mond als openingen uitgesneden en daarbinnen een kaarsje in geplaatst! Daar is later veel om gelachen; thardst nog wel door degenen die er het meest van waren geschrokken!
[3.]
Deze beide verhalen, meneer, was deugnieterij, maar 'k ga U nu vertellen, wat mijn moeder zelf heeft meegemaakt en 't is waarlijk gebeurd ook! Zelf geloof ik dit heilig!
Een eind voorbij ons dorp Philippine, in de richting van "de Maagd van Gent" (d.i. gemeente IJzendijke) maar net nog in onze gemeente, woonde omstreeks 1890 een familie Vermeersch. Ze hadden een molen en zoals dat toen gebruikelijk was, met een boerderij erbij.
Ze woonden juist op "'t Hollands", maar even over de "streep" (grens) dreven ze ook nog een kleine kruidenierswinkel; dat was toen in die dagen nogal profijtelijk!
De mensen verdienden goed geld en 't ging alles voor de wind. Een buurtschap was het eigenlijk niet, alleen lagen er nogal wat grote boerderijen in de ronde omheen.
Nu gebeurde het op zekeren dag, dat een oud vrouwtje, afkomstig van België die op 't "Hollands" in een arbeidershuisje, geheel alleen woonde, op het hof van Vermeersch kwam aanlopen. Ze deed soms wat vreemd, maar men zou daaraan geen aandacht hebben geschonken, ware het niet, dat bij haar herhaalde bezoeken ’snachts in de stal rare dingen gebeurden.
De koeien en paarden waren zeer onrustig; als de baas met z'n knecht dan wel eens op onderzoek gingen met een stallantaarn bij zich, om te zien wat er aan de hand was, sprongen de paarden tot tegen de ruiven op. De beesten gingen in korte tijd zienderogen achteruit en de Pastoor, die hierover werd geraadpleegd raadde Vermeersch aan, de hulp in te roepen van de Paters in het naburige Eekloo (België).
Spoedig daarop zijn twee Paters gekomen en toen alles nog eens verteld was, zijn ze beiden
'snachts, biddend, elk met een stallantaarn bij zich, de stal ingegaan. En 't was voorwaar weer een leven als een oordeel!
Maar nauwelijks waren de Paters binnen, of al het vee werd stil en rustig. Negen dagen zijn de Paters gebleven en negen nachten achtereen biddend de schuur ingegaan, waar ze de gehele nacht verbleven.
Ook hebben ze de gehele schuur en de beesten bezegend met wijwater!
Voordat ze vertrokken vroegen ze de boer en de boerin, wie ze hiervan wel verdachten. En toen het oude vrouwtje als verdachte werd aangewezen zeiden de Paters: "'t Is wel, we hadden het zelf ook reeds gezien, toen ze deze week bij U op Uw hof rondliep. Als ze weerkomt zegt ge niets, maar ze zal Uw hof nimmer meer kunnen betreden. Bij het damhek en ook onder de drempels van de schuurdeuren hebben we "Paasnagels" gestoken. Nooit meer zult ge iets bijzonders merken!"
En mijnheer, zo is 't gegaan. Mijn eigen moeder die daar veel kwam heeft het alles van nabij meegemaakt!"
En 'k houd het waarlijk voor ongepast een zo hecht en "heilig" bijgeloof aan het wankelen te brengen! 't Was al erg genoeg, dat ik Mevr. Wed. Weijne - Rammeloo op vrijdagochtend twee uur van haar werkzaamheden heb durven afhouden!
Zo herinner ik me nog een oude geschiedenis van om en de bij het jaar 1900, een gebeurtenis die even veel schrik heeft verspreid, maar nogal vrolijk afliep!
Op een avond, 't was najaar en al vroeg donker komt een oud schipperken van de haven naar huis. Als hij voorbij 't kerkhof loopt, dat er nog altijd ligt, ziet hij midden op 't kerkhof vier lichtjes hangen, die zachtkens bewegen. 't Lijken zo gezien vier doodshoofden, die hem van verre tegengrijnzen. De schipper schrikt geducht en loopt hard het dorp in, waar hij Leo Vereecken tegenkomt. Deze, een oud, vervuild en vies manneke stond zo gezegd bekend als met hekserij om te gaan. Onze schipper - 'k weet zijn naam niet meer - in het dorp gekomen op het kleine marktplein, waar nog een paar mannen staan te praten, vertelt hun opgewonden wat hij heeft gezien en wie hij kort daarop heeft ontmoet. En dan duurt het niet lang meer, of vele deuren gaan open en vol ontzag spreekt men elkander toe:"'t spookt op 't kerkhof; 't moet wel Leo Vereecken zijn, die ’t doet!"
En zo bang is men niet, of de nieuwsgierigheid doet velen gaan in de richting van het kerkhof om met eigen ogen te zien wat er aan de hand is. Korter bij gekomen - maar ook weer niet al te kort - zegt iemand: "Ziet ge 't wel, 't is midden op 't kerkhof, op 't graf van onze Pastoor, die vorig jaar is begraven!"
Op de vier hoeken van de ijzeren omheining rond de grote grafsteen ziet men onder het nu geheel donker geboomte vier lichtjes heen en weer slingeren in de wind en 't is alsof U vanverre verlichte doodskoppen toegrijnzen!
De veldwachter komt er bij en moedig of niet, hij gaat het kerkhof op gevolgd door een paar schippers. Korter bij het graf gekomen zien ze dat Philippine leelijk bij de neus is genomen. Een oud kindergebruik nog tot in deze dagen bestendigd, maar nu voorzeker door ouderen benut, is alles wat er te kijk is!
Een of andere deugniet had vier suikerbieten uitgehold, ogen, neus en mond als openingen uitgesneden en daarbinnen een kaarsje in geplaatst! Daar is later veel om gelachen; thardst nog wel door degenen die er het meest van waren geschrokken!
[3.]
Deze beide verhalen, meneer, was deugnieterij, maar 'k ga U nu vertellen, wat mijn moeder zelf heeft meegemaakt en 't is waarlijk gebeurd ook! Zelf geloof ik dit heilig!
Een eind voorbij ons dorp Philippine, in de richting van "de Maagd van Gent" (d.i. gemeente IJzendijke) maar net nog in onze gemeente, woonde omstreeks 1890 een familie Vermeersch. Ze hadden een molen en zoals dat toen gebruikelijk was, met een boerderij erbij.
Ze woonden juist op "'t Hollands", maar even over de "streep" (grens) dreven ze ook nog een kleine kruidenierswinkel; dat was toen in die dagen nogal profijtelijk!
De mensen verdienden goed geld en 't ging alles voor de wind. Een buurtschap was het eigenlijk niet, alleen lagen er nogal wat grote boerderijen in de ronde omheen.
Nu gebeurde het op zekeren dag, dat een oud vrouwtje, afkomstig van België die op 't "Hollands" in een arbeidershuisje, geheel alleen woonde, op het hof van Vermeersch kwam aanlopen. Ze deed soms wat vreemd, maar men zou daaraan geen aandacht hebben geschonken, ware het niet, dat bij haar herhaalde bezoeken ’snachts in de stal rare dingen gebeurden.
De koeien en paarden waren zeer onrustig; als de baas met z'n knecht dan wel eens op onderzoek gingen met een stallantaarn bij zich, om te zien wat er aan de hand was, sprongen de paarden tot tegen de ruiven op. De beesten gingen in korte tijd zienderogen achteruit en de Pastoor, die hierover werd geraadpleegd raadde Vermeersch aan, de hulp in te roepen van de Paters in het naburige Eekloo (België).
Spoedig daarop zijn twee Paters gekomen en toen alles nog eens verteld was, zijn ze beiden
'snachts, biddend, elk met een stallantaarn bij zich, de stal ingegaan. En 't was voorwaar weer een leven als een oordeel!
Maar nauwelijks waren de Paters binnen, of al het vee werd stil en rustig. Negen dagen zijn de Paters gebleven en negen nachten achtereen biddend de schuur ingegaan, waar ze de gehele nacht verbleven.
Ook hebben ze de gehele schuur en de beesten bezegend met wijwater!
Voordat ze vertrokken vroegen ze de boer en de boerin, wie ze hiervan wel verdachten. En toen het oude vrouwtje als verdachte werd aangewezen zeiden de Paters: "'t Is wel, we hadden het zelf ook reeds gezien, toen ze deze week bij U op Uw hof rondliep. Als ze weerkomt zegt ge niets, maar ze zal Uw hof nimmer meer kunnen betreden. Bij het damhek en ook onder de drempels van de schuurdeuren hebben we "Paasnagels" gestoken. Nooit meer zult ge iets bijzonders merken!"
En mijnheer, zo is 't gegaan. Mijn eigen moeder die daar veel kwam heeft het alles van nabij meegemaakt!"
En 'k houd het waarlijk voor ongepast een zo hecht en "heilig" bijgeloof aan het wankelen te brengen! 't Was al erg genoeg, dat ik Mevr. Wed. Weijne - Rammeloo op vrijdagochtend twee uur van haar werkzaamheden heb durven afhouden!
Onderwerp
SINSAG 0478 - Andere Erlebnisse; unbeschreibbare Spukerscheinungen. 
SINSAG 0478 - Andere Erlebnisse; unbeschreibbare Spukerscheinungen. 
Beschrijving
Lichten op kerkhof blijken uitgeholde suikerbieten met een kaars te zijn.
Bron
Collectie De Vries, verslag 14, verhaal 2 (Archief Meertens Instituut)
Naam Overig in Tekst
Leo Vereecken
Leo Vereecken
Plaats van Handelen
Philippine
Philippine