Hoofdtekst
Der wie in jonge, dy hie in hiel min gesicht, hy wie hast blyn. Dy jonge krige forkearing.
De âlden fan 'e faem wienen der bot op tsjin, ommers sy koe neat mei dy jonge.
Mar de dochter hie 't op him bigrepen.
Op in joun kom er, doe soenen de âlden dan sizze dat er net wer komme moast.
Doe gong de faem even mei him nei bûten en sei tsjin him: "Dû moast aenst sizze - Ha jim in nij kleed oer de tafel krige? hwant dat haw ik hjir noch net earder sjoen. - Letter mast sizze: Hea, is dat net in bytsje gefaerlik? Der leit in stopnuddel oer de flier. Ik liz him by dyn stoel del oan 'e rjochter kant." En sa sei se noch folle mear dingen tsjin him.
Hy bigoun mei de stopnuddel. De man en de frou seagen elkoar oan. Doe sei er: "Jim ha hjir in protte lêst fan miggen. 't Is allegear miggefangers." Doe frege er of ien fan harren jierdei wie. Hwant der stienen in stik of hwat romers en flessen. Dat sy koenen noch wol folk forwachtsje.
De heit fan 'e faem sei: "Der soenen noch al guon komme, mar wy ha 't opsein. My tinkt, wy matte meiinoar mar hwat feest fiere fan 'e jouns."
't Fanke sei: "It is in fleurige joun. Ik sil him de romer mar even oan 'e mûle dwaen, hwant hy is boarendefol." Hja bearde dat it gekheit wie, mar sy wist wol, dat er de romer net sjen koe. Dat die se trije kear. Mear drank krigen se net.
De oare moarns seinen har heit en mem: "Dy feint mankeart neat oan. Dy is lang sa blyn net as dat wy tochten, dat dû meist him om ús wol ha." Doe binne se àl troud, mar 't wie letter allegear lijen, hwant hy koe hast neat sjen.
De âlden fan 'e faem wienen der bot op tsjin, ommers sy koe neat mei dy jonge.
Mar de dochter hie 't op him bigrepen.
Op in joun kom er, doe soenen de âlden dan sizze dat er net wer komme moast.
Doe gong de faem even mei him nei bûten en sei tsjin him: "Dû moast aenst sizze - Ha jim in nij kleed oer de tafel krige? hwant dat haw ik hjir noch net earder sjoen. - Letter mast sizze: Hea, is dat net in bytsje gefaerlik? Der leit in stopnuddel oer de flier. Ik liz him by dyn stoel del oan 'e rjochter kant." En sa sei se noch folle mear dingen tsjin him.
Hy bigoun mei de stopnuddel. De man en de frou seagen elkoar oan. Doe sei er: "Jim ha hjir in protte lêst fan miggen. 't Is allegear miggefangers." Doe frege er of ien fan harren jierdei wie. Hwant der stienen in stik of hwat romers en flessen. Dat sy koenen noch wol folk forwachtsje.
De heit fan 'e faem sei: "Der soenen noch al guon komme, mar wy ha 't opsein. My tinkt, wy matte meiinoar mar hwat feest fiere fan 'e jouns."
't Fanke sei: "It is in fleurige joun. Ik sil him de romer mar even oan 'e mûle dwaen, hwant hy is boarendefol." Hja bearde dat it gekheit wie, mar sy wist wol, dat er de romer net sjen koe. Dat die se trije kear. Mear drank krigen se net.
De oare moarns seinen har heit en mem: "Dy feint mankeart neat oan. Dy is lang sa blyn net as dat wy tochten, dat dû meist him om ús wol ha." Doe binne se àl troud, mar 't wie letter allegear lijen, hwant hy koe hast neat sjen.
Onderwerp
AT 1456 - The Blind Fiancée 
AT 1456 - The Blind Fiancée 
ATU 1456 - The Blind Fiancée.
ATU 1456 - The Blind Fiancée.
Beschrijving
De ouders van een meisje wilden dat zij haar verkering uitmaakte, omdat de jongen vrijwel blind was. Maar zij wilde met hem trouwen. Op een avond vertelde ze hem wat er die dag zoal voor opvallends in de kamer lag. Hij moest daar dan opmerkingen over maken, zodat haar ouders dachten dat hij toch wel goed kon zien. Dit lukte, en het meisje mocht toch met hem trouwen.
Bron
Corpus Jaarsma, verslag 245, verhaal 1
Commentaar
10 augustus 1967
The Blind Fiancée
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21