Hoofdtekst
Der wie in dûmny, dy preke sa fûl, dat it gebit dat fleach him út 'e mûle wei. En it wie ek noch stikken.
Doe siet der in âld wyfke achter yn 'e tsjerke, dat sei: "Dat is suver neat. Ik haw noch wol in gebit lizzen. Ik ha 't sels wol hûndert kear prebearre, mar 't past my net. Mar it past doomny wol, hwant it is fan in Poep en dy hie krekt sa'n greate bek as doomny en dy raesde ek krekt sa lûd as doomny.
Dat sil ik doomny aenst bringe."
Doe siet der in âld wyfke achter yn 'e tsjerke, dat sei: "Dat is suver neat. Ik haw noch wol in gebit lizzen. Ik ha 't sels wol hûndert kear prebearre, mar 't past my net. Mar it past doomny wol, hwant it is fan in Poep en dy hie krekt sa'n greate bek as doomny en dy raesde ek krekt sa lûd as doomny.
Dat sil ik doomny aenst bringe."
Beschrijving
Een dominee preekte zo fel dat het gebit uit zijn mond vloog. Het was stuk. Een oud vrouwtje zei dat ze nog wel een gebit had liggen voor hem. Haar paste het niet, maar de dominee zou het vast wel passen, want het was van een Poep, en die had net zo'n grote bek en die raasde net zo luid als de dominee.
Bron
Corpus Jaarsma, verslag 257, verhaal 9
Commentaar
27 augustus 1967
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21