CJ027102

Der wie in faem, dy wie steksjoch. Op in joun doe krige se in feint. Hja woe foar dy feint net wêze dat se sa min sjen koe, dat doe wie se it mei har mem iens, der soe dêr en dêr in nuddel oer de flier lizze, en dan soe síj dy nuddel opkrije.
Dat, doe't dy feint dêr al in moai skoft sitten hie sei se: "Sjoch mem, dêr leit in nuddel samar op 'e flier." En sy krige him op.
De feint tocht: "Har egen binne net sa botte min."
Let op 'e joun gong se mei de feint to kuijerjen.
Wylst makke har mem hwat itenspul ré. Der kom ek in krinteboffert op 'e tafel.
Doe't de dochter der wer yn kom, roan se op 'e tafel ta en dat wie 'koets, kat!' En hja reage de krintebôlle fan 'e tafel.
Doe hie de feint har yn 'e rekken. Hy is de jouns fuortgong en hy hat der noait wer west.
(Dit fortelde pake.)

AT 1456 - The Blind Fiancée    AT 1456 - The Blind Fiancée   

ATU 1456 - The Blind Fiancée.    ATU 1456 - The Blind Fiancée.   

Een slechtziend meisje wilde haar gebrek voor haar vriend verborgen houden, en sprak met haar moeder af dat ze een naald op een bepaalde plek zouden leggen. Toen de vrijer er was, zei het meisje: "Kijk, daar ligt zomaar een naald op de grond." De vriend dacht hierdoor dat het wel meeviel met haar ogen. Later die avond zette de moeder een krententulband op tafel. Het meisje zei 'koest, kat' en sloeg zo de tulband van tafel. Sindsdien heeft ze haar vriend nooit meer gezien.

Corpus Jaarsma, verslag 271, verhaal 2

10 september 1967

The Blind Fiancée

2013-03-01 14:46:21