Hoofdtekst
121.
De wazzen is een boer en een vrouw, en die harre mor ene zoon. Dèn was vewend een betje; nörges gewes; vader hiel um altied mao tuus. Dén jong wis van god gin zoere pere. Hi'j muje zich niet met de vrollie, niks; hi'j kwam nörges.
Mor onderhand wieren zillie beien old. Toe zei de vader saoves tege zien vrouw: "Willem dén moes toch mor is gaon trouwe. Hi'j mot zien at e een vrouw krieg". "Tja", zei de vrouw, "mor hi'j gif ter niks um". "Jao", zei e, "dan mot ik 't is zon bitje veur mekaar brenge. At hi'j 't dan niet duut, dan zal ik 't wel doen". En toe zeit e dat tegen um. Hi'j zeit: "Jong, gi'j mot een vrouw zuke". "Ja, vader", zei e, "dat geet mao zo niet". "Och jong", harre gezeid, "dat kump allemaol in odder". "Ja, ja, ja, ja, gi'j het goed praote. Gi'j zunt met moeder getrouwd. En gi'j wilt hemmen, ik mot nor een vremde gaon". Mao dat is goed. Vader doch: "At hi'j 't niet duut, ik gao nao mien buurman". Dén had een paar vrollie ien huus. Toe geet e daor op een aovend zitte praote en toe zeit e dat dan, dat e een vrouw zoch veur de zoon van um. Toe zeit e: "'t Is een goeie jong, dat wet ie; gi'j kent um. Mor hi'j is een betjen achterlijk; köj ok nog niet zegge, mao tegenoaver de weald daor wet e niet völ van". Toe zeit die boer: "Och dat 's niet zo arg; 't is een goeie warkman en hi'j is zunig; zi'j hemmen daor toch wel eur brood?" "Jao, daor hoeve ze gin las van te hemme". "Ik zal Anna is roepen, of ze 't doen wil". Daor röpt e die dochter van um; toe vetelt e eur dat. "Och jao", zei ze, "wat e niet wet, kan e lere".
't Was veur mekaar. Vader kömp saoves tuus en toe zeit e tege de vrouw: "'t Is veur mekaar. Mor ik stuur der um eiges op uut. Hi'j mot 't eiges vraoge. Die begaofdbeid mot e hemme". En dat had e daor ok gezeid: "Ik zal um sture, en dan moj mor is zien met um". Toe zeit de vader tege dén jong: "Gi'j gaot margenaovend nao onze buurman daor en daor, en gi'j könt gaon trouwe met Anna". "Zo vader", zei e. "Jao, mao gi'j mot 't eur vraoge". "Jao, da's goed". Saoves 't mansjesterse buksken aan, en een paar afgeschoerde klumpkes, en daor stapt e heer. Hi'j geet zitte praote, mor hi'j praot gaar niet waor e feitelijk veur kwam. Hi'j praoten oaver land en zand. Op 't les denk de dean: "A gi'j 't niet doet, dan mot ik 't mor is doen". Zi'j geet bi'j um zitte praote, en had ter al umheer gedrèèid; mor hi'j wol der niet veur uutkomme. Op 't les toe had e gezeid: "Anna, wi gi'j mien vrouw worre?" Toe was 't hoge woord ter uut gekomme. "Jaowel Willem", har ze gezeid.
En hi'j nor huus. "Vader", harre gezeid, "wi'j gaon trouwe",. "Da's goed", had de vader gezeid. Zi'j hadde de boel veur mekaar gemaak dat e kon gaon trouwe. Now, das goed.
Toe ze getrouwd ware, den anderen dag, kump die vrouw waor te met getrouwd was, die kump bij den vader de van. Zei ze: "Jonge, jonge, wat is dat toch veur jong. Hi'j 's niet kwaod, mao de zit toch niks ien. Gisteraovend toe we nao bed ginge; ik ging 't eerste nao bed; en toe kwam hi'j; hi'j trok zich uut, mao deej eers de lamp uut; toe trok te zich uut en ging de ligge en zei: "Wel te ruste". En daor hei 't met gad. God, daor zit toch niks ien". "Och", zei de vader, "at e older nog wut, dan kömp dat een kier". "'t Is toch niks. A'k dat gewetten had". Toe had de vader gedoch: "Ik mot de jong toch onder hande nemme". Had de vader tegen um gezeid: "Jong, gi'j mot een vrouw lief hemme. Die moj ien den arm nemmen, en spölle der een hötje met, en geve ze een kier een lekkere zoen. Wat gi'j doet das niks". "Ja, ja", harre gezeid, "mao dat geet toch mao zo niet" Daor was 't bi'j gebleve. En hi'j geet weer nao zien vrouw toe.
Den anderen dag daor kwam die vrouw al weer hen. Toe zeit ze: "'t Is niks". Had de vader tegen um gezeid: "Kom is hier, Willem. Gi'j heb toch wel is gezien, hoe den haan duut met de kippe". "Jao, he'k duk genog gezien". "Now, zo moj de vrouw ook doen. Die moj ien den arm kriege en schommele ze hen ende weer. Dan kump 't wel".
Goed, hi'j geet nor huus. Saoves geet e nao bed en toe begint e te krèèje as een haan, griep de vrouw en zit eur ien de heur te froemele. Van alles had e de met gedaon. "God", had de vrouw gedoch, "hi'j wör al langer hoe gekker. Ik mot te nao toe, ik mot te mao weer heer gaon". Had de vader gedoch: "Hoe doe 'k te toch met? 't Is toch zo gin lève. Aangepraot, en now lup dat toch helemaol mis". Har e gedoch: "Ik wil de jong is goed ienlichte". Had um iengelich. "Zo moj demet doen; dan köj met een vrouw lève en anders niet. Hei 't now begreppe?" "Jao, vader", har e gezeid. "Mao kan dat ok gevaor?" "Nee jong, de kan niks gebeure". "A'k ow dan is niet weer ziet, laot 't ow dan goed gaon". En toe had e um de hand gegeve.
De wazzen is een boer en een vrouw, en die harre mor ene zoon. Dèn was vewend een betje; nörges gewes; vader hiel um altied mao tuus. Dén jong wis van god gin zoere pere. Hi'j muje zich niet met de vrollie, niks; hi'j kwam nörges.
Mor onderhand wieren zillie beien old. Toe zei de vader saoves tege zien vrouw: "Willem dén moes toch mor is gaon trouwe. Hi'j mot zien at e een vrouw krieg". "Tja", zei de vrouw, "mor hi'j gif ter niks um". "Jao", zei e, "dan mot ik 't is zon bitje veur mekaar brenge. At hi'j 't dan niet duut, dan zal ik 't wel doen". En toe zeit e dat tegen um. Hi'j zeit: "Jong, gi'j mot een vrouw zuke". "Ja, vader", zei e, "dat geet mao zo niet". "Och jong", harre gezeid, "dat kump allemaol in odder". "Ja, ja, ja, ja, gi'j het goed praote. Gi'j zunt met moeder getrouwd. En gi'j wilt hemmen, ik mot nor een vremde gaon". Mao dat is goed. Vader doch: "At hi'j 't niet duut, ik gao nao mien buurman". Dén had een paar vrollie ien huus. Toe geet e daor op een aovend zitte praote en toe zeit e dat dan, dat e een vrouw zoch veur de zoon van um. Toe zeit e: "'t Is een goeie jong, dat wet ie; gi'j kent um. Mor hi'j is een betjen achterlijk; köj ok nog niet zegge, mao tegenoaver de weald daor wet e niet völ van". Toe zeit die boer: "Och dat 's niet zo arg; 't is een goeie warkman en hi'j is zunig; zi'j hemmen daor toch wel eur brood?" "Jao, daor hoeve ze gin las van te hemme". "Ik zal Anna is roepen, of ze 't doen wil". Daor röpt e die dochter van um; toe vetelt e eur dat. "Och jao", zei ze, "wat e niet wet, kan e lere".
't Was veur mekaar. Vader kömp saoves tuus en toe zeit e tege de vrouw: "'t Is veur mekaar. Mor ik stuur der um eiges op uut. Hi'j mot 't eiges vraoge. Die begaofdbeid mot e hemme". En dat had e daor ok gezeid: "Ik zal um sture, en dan moj mor is zien met um". Toe zeit de vader tege dén jong: "Gi'j gaot margenaovend nao onze buurman daor en daor, en gi'j könt gaon trouwe met Anna". "Zo vader", zei e. "Jao, mao gi'j mot 't eur vraoge". "Jao, da's goed". Saoves 't mansjesterse buksken aan, en een paar afgeschoerde klumpkes, en daor stapt e heer. Hi'j geet zitte praote, mor hi'j praot gaar niet waor e feitelijk veur kwam. Hi'j praoten oaver land en zand. Op 't les denk de dean: "A gi'j 't niet doet, dan mot ik 't mor is doen". Zi'j geet bi'j um zitte praote, en had ter al umheer gedrèèid; mor hi'j wol der niet veur uutkomme. Op 't les toe had e gezeid: "Anna, wi gi'j mien vrouw worre?" Toe was 't hoge woord ter uut gekomme. "Jaowel Willem", har ze gezeid.
En hi'j nor huus. "Vader", harre gezeid, "wi'j gaon trouwe",. "Da's goed", had de vader gezeid. Zi'j hadde de boel veur mekaar gemaak dat e kon gaon trouwe. Now, das goed.
Toe ze getrouwd ware, den anderen dag, kump die vrouw waor te met getrouwd was, die kump bij den vader de van. Zei ze: "Jonge, jonge, wat is dat toch veur jong. Hi'j 's niet kwaod, mao de zit toch niks ien. Gisteraovend toe we nao bed ginge; ik ging 't eerste nao bed; en toe kwam hi'j; hi'j trok zich uut, mao deej eers de lamp uut; toe trok te zich uut en ging de ligge en zei: "Wel te ruste". En daor hei 't met gad. God, daor zit toch niks ien". "Och", zei de vader, "at e older nog wut, dan kömp dat een kier". "'t Is toch niks. A'k dat gewetten had". Toe had de vader gedoch: "Ik mot de jong toch onder hande nemme". Had de vader tegen um gezeid: "Jong, gi'j mot een vrouw lief hemme. Die moj ien den arm nemmen, en spölle der een hötje met, en geve ze een kier een lekkere zoen. Wat gi'j doet das niks". "Ja, ja", harre gezeid, "mao dat geet toch mao zo niet" Daor was 't bi'j gebleve. En hi'j geet weer nao zien vrouw toe.
Den anderen dag daor kwam die vrouw al weer hen. Toe zeit ze: "'t Is niks". Had de vader tegen um gezeid: "Kom is hier, Willem. Gi'j heb toch wel is gezien, hoe den haan duut met de kippe". "Jao, he'k duk genog gezien". "Now, zo moj de vrouw ook doen. Die moj ien den arm kriege en schommele ze hen ende weer. Dan kump 't wel".
Goed, hi'j geet nor huus. Saoves geet e nao bed en toe begint e te krèèje as een haan, griep de vrouw en zit eur ien de heur te froemele. Van alles had e de met gedaon. "God", had de vrouw gedoch, "hi'j wör al langer hoe gekker. Ik mot te nao toe, ik mot te mao weer heer gaon". Had de vader gedoch: "Hoe doe 'k te toch met? 't Is toch zo gin lève. Aangepraot, en now lup dat toch helemaol mis". Har e gedoch: "Ik wil de jong is goed ienlichte". Had um iengelich. "Zo moj demet doen; dan köj met een vrouw lève en anders niet. Hei 't now begreppe?" "Jao, vader", har e gezeid. "Mao kan dat ok gevaor?" "Nee jong, de kan niks gebeure". "A'k ow dan is niet weer ziet, laot 't ow dan goed gaon". En toe had e um de hand gegeve.
Onderwerp
AT 1468* - Marrying a Stranger 
AT 1468* - Marrying a Stranger 
ATU 1468* - Marrying a Stranger.
ATU 1468* - Marrying a Stranger.
Beschrijving
Moeder vindt dat de onnozele Willem moet trouwen, vader zal hem helpen en gaat met de buurman praten, wiens dochter Anna wel interesse heeft. Vader stuurt Willem erheen om haar zelf te vragen en ze stemt toe. Echter de dag na het huwelijk komt ze klagen, dat er bij Willem niks bij zit; hij deed 's avonds de lamp uit, kleedde zich uit, ging liggen, zei "wel te rusten" en ging slapen. De vader zegt tegen de zoon, dat hij zijn vrouw moet liefhebben, in de arm nemen en ermee spelen, maar de volgende dag komt Anna weer klagen en de vader zegt Willem te doen als de haan bij de kippen. Willem kraait en froemelt in Anna's haar en zij weer naar de vader, die ditmaal de jongen goed voorlicht.
Bron
Vertellers uit de Liemers samengesteld door A. Tinneveld, Wassenaar 1976, p.83-84.
Commentaar
Marrying a Stranger
Naam Overig in Tekst
Willem
Willem
Anna
Anna
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:20