CJ034608

Gauke Haagsma wie us by ús to jounpraten. It wie sahwat tsien ûre woarn, doe siet er stil op 'e stoel, krekt sa wyt as in deaden. Noait liker as wie 't in lyk. En hy sei net in stom wurd. Myn frou en ik sieten der nei to sjen en út kleare angst doarsten wy ek net in wurd to sizzen. In ûre letter sahwat joech Gauke in snokje en doe kom de holle wer hwat oerein. En hy sei: "Hoe let ha wy it?"
"Alve ûre", sei 'k. Doe kom er oerein en sei: "Dan mat ik fuort."
Myn frou sei tsjin my: "Dy wol 'k hjir noait wer to jounpraten ha. O, o, hwat wie ik bang foar dy keardel."

Een man die op bezoek komt verstijft plotseling lijkbleek in zijn stoel. Hij blijft een uur lang stokstijf en zwijgend zitten en vertrekt dan plotseling.

Collectie Jaarsma, verslag 346, verhaal 8 (archief MI)

3 maart 1968

Gauke    Gauke   

Gauke Haagsma    Gauke Haagsma   

2013-03-01 14:46:21