Hoofdtekst
Us heit hiet fan Klaes Wijma. Hy wie froeger hwat in ûnforskillich man, dy't neat fan 'e tsjerke wite woe.
Op in kear gong er to reedriden nei de Wierren, doe wied er al troud. Hy wie pûr allinne. Doe kaem er oer in barte. Doe't er in eintsje fierder wie, bleau er pal stean. Hy woarde keard. Mar hoe en hwat, dat ha wy noait witen. Dat hat er mem ek noait sizze wold, mar hy hat noait wer op redens stien.
En hy is in hiel oar minske woarn. Hy is sûnt geregeld nei tsjerke gong. Hy woarde grifformeard.
Hy is jong stoarn.
Op in kear gong er to reedriden nei de Wierren, doe wied er al troud. Hy wie pûr allinne. Doe kaem er oer in barte. Doe't er in eintsje fierder wie, bleau er pal stean. Hy woarde keard. Mar hoe en hwat, dat ha wy noait witen. Dat hat er mem ek noait sizze wold, mar hy hat noait wer op redens stien.
En hy is in hiel oar minske woarn. Hy is sûnt geregeld nei tsjerke gong. Hy woarde grifformeard.
Hy is jong stoarn.
Beschrijving
Een ongelovige schaatser wordt door een onzichtbare kracht tegengehouden en omgekeerd. Na dit voorval is hij een fervent kerkganger geworden.
Bron
Collectie Jaarsma, verslag 348, verhaal 4 (archief MI)
Commentaar
6 maart 1968
Naam Overig in Tekst
Klaes Wijma 
Klaes Wijma 
Wierren
Wierren
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21