Hoofdtekst
Der wie ris in boer, dy hie in dochter.
Jouns kaem der faek in soldaet by harren lâns, as de dochter de molke nei de wei ta brochte.
Op in kear sei hja tsjin 'e soldaet: "Ik mei jo graech lije."
"Ik jo ek", sei de soldaet.
"Kom dan mar mei", sei se.
"Ja," sei de soldaet, "dat kin wol, mar ik ha niks."
"Dat hindert neat", sei se.
Hy gong mei har en hy bleau dêr dy nachts. De dochter en de soldaet rekken togearre op bêd.
't Wie lyk as er sein hie, hy hie neat.
De oare deis frege de boer syn dochter hoe't it dy nachts gien wie.
"Heit," sei se, "hy hat niks."
De boer hie twa hynsten. De soldaet moest mar ien fan 'e beide hynsten mei ha, as er nei hûs ta soe. Dat gong hwat hurder as to foet.
"Hokker hynst wolle jo mei ha?" frege de boer.
"Dat leit him oan 'e boer", sei de soldaet.
"Nou," sei de boer, "dan de jonge hynst mar, dan hâlde wy de âlde thús."
De soldaet ried op 'e jonge hynst fuort.
Hy kaem ûnderweis by de sédyk. Dêr lei in fisk to sparteljen op it droege. De soldaet rêdde de fisk en smiet him wer yn sé.
Doe rôp de fisk him ta: "Hokker bileaning matte jo ha?"
Doe sei er tsjin 'e fisk, hy woe niks ha foar bileaning.
"Ja", sei de fisk, hy moest it sizze.
"Nou," sei er, "as ik it dan foar 't sizzen ha, dan woe 'k myn spultsje wol wer ha."
De soldaet komt wer by de boer en slept wer by 't fanke. Doe woe 't wol.
De oare moarns frege de boer har hoe 't it har foldien hie.
"Och heit," sei se, "hwerom hat heit him de âlde hynst net meijown?"
Jouns kaem der faek in soldaet by harren lâns, as de dochter de molke nei de wei ta brochte.
Op in kear sei hja tsjin 'e soldaet: "Ik mei jo graech lije."
"Ik jo ek", sei de soldaet.
"Kom dan mar mei", sei se.
"Ja," sei de soldaet, "dat kin wol, mar ik ha niks."
"Dat hindert neat", sei se.
Hy gong mei har en hy bleau dêr dy nachts. De dochter en de soldaet rekken togearre op bêd.
't Wie lyk as er sein hie, hy hie neat.
De oare deis frege de boer syn dochter hoe't it dy nachts gien wie.
"Heit," sei se, "hy hat niks."
De boer hie twa hynsten. De soldaet moest mar ien fan 'e beide hynsten mei ha, as er nei hûs ta soe. Dat gong hwat hurder as to foet.
"Hokker hynst wolle jo mei ha?" frege de boer.
"Dat leit him oan 'e boer", sei de soldaet.
"Nou," sei de boer, "dan de jonge hynst mar, dan hâlde wy de âlde thús."
De soldaet ried op 'e jonge hynst fuort.
Hy kaem ûnderweis by de sédyk. Dêr lei in fisk to sparteljen op it droege. De soldaet rêdde de fisk en smiet him wer yn sé.
Doe rôp de fisk him ta: "Hokker bileaning matte jo ha?"
Doe sei er tsjin 'e fisk, hy woe niks ha foar bileaning.
"Ja", sei de fisk, hy moest it sizze.
"Nou," sei er, "as ik it dan foar 't sizzen ha, dan woe 'k myn spultsje wol wer ha."
De soldaet komt wer by de boer en slept wer by 't fanke. Doe woe 't wol.
De oare moarns frege de boer har hoe 't it har foldien hie.
"Och heit," sei se, "hwerom hat heit him de âlde hynst net meijown?"
Beschrijving
Een soldaat slaapt met een boerendochter, maar hij is zijn geslachtsdeel kwijt. De volgende dag mag de soldaat van de boer met een paard naar huis. De keuze is uit een jong en een oud paard. De boer geeft het jonge paard mee. Onderweg redt de soldaat een vis en mag een wens doen. Hij wenst zijn geslachtsdeel terug. Daarna slaapt hij weer met de boerendochter. De dochter klaagt bij haar vader: waarom heb je de soldaat het oude paard niet meegegeven? [Het geslachtsdeel van het oude paard is immers veel groter]
Bron
Corpus Jaarsma verslag 535, verhaal 3 (archief Meertens Instituut)
Commentaar
11 november 1968
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21