CJ056307

Der wie us in keardel, dy wie to lui om to werken.
Doe sei er: "Stelen mag ik niet en bedelen skaem ik me foor." "Hoe mat ik nou dwaen om yn myn levensûnderhâld to foarsjen?"
De man hiet fan Leffert.
Hy kaem by in arbeiderswente. Dêr wie in âlde frou, dy wie min op 'e gong. Dy sei tsjin him: "Ik haw hjir in stikje tsiis lizzen, dat brokket hwat, mar it is lekker op in brochje."
Der siet hwat lucht oan dy tsiis. Leffert die der in stikje papier omhinne en gong op stap mei syn stikje tsiis.
't Wie midden yn 'e simmer en hy hie in bolhoed op.
Leffert mei syn lamme lea, sa neamde er himsels.
Hy komt by de sédyk. Hy giet tsjin 'e skeante fan 'e dyk oan lizzen. Syn bolhoed hat er njonken him, dêr leit er it stikje tsiis op. Hy jowt him noflik del. Hy falt yn 'e slomme. As er wekker wurdt en hy sil syn hoed opsette, dan sjocht er dat der in hiel soad miggen op 'e reuk fan dy tsiis taset binne.
Hy docht in slach op 'e miggen. En dan binne der sawn dea. Hy giet hinne en skriuwt op in stikje papier:
Leffert mei syn lamme lea
slacht sawn yn ien slach dea.
Dat papierke spjeldet er oan syn bolhoed.
Dan giet er op stap. Hy komt yn Feankleaster. Yn dy tiid wie 't dêr allegear bosk.
Dêr komt mynhear oan, de mynhear fan 't slot. Dy komt him tomjitte. Dy bliuwt stean. En dan lêst er:
Leffert mei syn lamme lea
slacht sawn yn ien slach dea.
Mynhear tinkt net oars as dy sawn, dat binne gjin miggen, mar minsken. En hy seit tsjin Leffert: "Binne jo sà'n man."
"Ja," seit Leffert, "sa'n man bin ik."
"As jo sa'n man binne," seit mynhear, "der is hjir in reus yn 'e bosk. Dy doarre jo èk wol oan, tink."
"Jawol", seit Leffert.
Sy geane in reed del. Der stie in simmerhúske yn 'e bosk. Mynhear hie sein, dêr siet gjin klink op 'e doar en dan foel er ek wer fansels ticht, as men der yn gong.
Leffert giet ta 't hûs yn. De reus hat him sjoen.
Yn in pear stappen is er samar by 't hûske. Hy sjit der yn en Leffert fljocht der meiiens wer út.
Hy giet nei mynhear ta en seit: "Ik ha de reus fangd. Hy sit yn 't simmerhúske."
Mynhear seit: "Ik sil 't gewear even meinimme." En hy sjit de reus dea.
Doe sei de mynhear tsjin Leffert: "Nou is der yn 'e bosk ek noch in reuzinne. Doarre jo dy ek wol oan?"
"Jawol", sei er.
Yn 'e bosken wie in sleat fol wetter en dêr wie in stobbe by, dy wie fanbinnen útholle.
Hy lokt de reuzinne dêr hinne. De reuzinne bliuwt mei de foet yn 'e stobbe sitten. Sy kin net fuortkomme, falt foaroer yn 't wetter en fordrinkt.
Doe gong Leffert nei mynhear ta. Hy sei: Sa en sa ha 'k it hawn. De mynhear seit: "Ik ha hjir yn Feankleaster in nij hûs stean. Dat kinne jo krije mei tsien goune pinsioen, sa lang as jo leve."

AT 1640 - The Brave Tailor    AT 1640 - The Brave Tailor   

ATU 1640 - The Brave Tailor.    ATU 1640 - The Brave Tailor.   

Een man sloeg eens de vliegen op zijn kaas dood, zeven in een klap. Hij schreef op een papiertje: 'zeven in een klap' en speldde dat op zijn hoed. Zo ging hij op pad. Hij kwam bij een man die hem vroeg een reus in het bos te verslaan. Er was een huisje zonder klink. Als je daarin ging, kon je er niet meer uit. Daar ging hij in en hij lokte de reus ernaartoe. Toen deze naar binnen kwam, ging hij snel weer naar buiten, zodat de reus opsgesloten zat. Hij haalde een geweer, en schoot de reus dood. De man vroeg nu of hij ook de reuzin uit het bos wilde vermoorden. Hij ging weer het bos in. Bij een sloot lag een holle boomstronk. Hij lokte daar de reuzin naartoe, die met haar voet in de boomstronk vast kwam te zitten. Ze struikelde zo het water in en verdronk. De man was erg blij dat zij nu ook dood was en beloofde de dappere strijder zijn tweede huis.

Corpus Jaarsma, verslag 563, verhaal 7

20 januari 1969

The Brave Tailor

Leffert    Leffert   

Feankleaster    Feankleaster   

Veenklooster    Veenklooster   

2013-03-01 14:46:21