CJ065901

Der wie in spantsje, dat troude yn 'e oarloch. Dy wienen gelokkich, hwant sy koenen fuortdaliks in hûs krije, en de huzen wienen doe krap. Sy hienen beide altyd tige achterôf wenne en wienen gjin elektrysk ljocht wend. Dat siet der yn dit hûs al.
Dan komt de meteropnimmer op in kear en dy seit tsjin 'e man: "Mijnheer, u bent er over geweest."
As er fuort is, seit de man tsjin syn wyfke: "Hoe wyt dy keardel dat?"
Letter komt dyselde meteropnimmer wer en dan seit er wer: "Mijnheer, u bent er over geweest."
Dan wurdt dy man lulk. Hy seit: "Dû liichst it." En hy beuzele de meteropnimmer fuort.
Hy gong hinne en skreau in briefke nei 't elektrisiteitsbidriuw. Hy skreau dêr yn, dat hy wie der net fan tsjinne, dat se him sa'n brutale knaep op it dak stjûrden.
Doe krige er fan 't elektrysk bidriuw in briefke werom, dêr stie yn: "Mijnheer, het is ons inderdaad gebleken, dat u er over bent geweest en als het weer gebeurt, dan snijden we u het hele zaakje af en moet uw vrouw zich maar met een kaarsje redden."

Een pasgetrouwd stelletje was nog niet gewend aan electrisch licht, dat in hun nieuwe huis wel was. Op een keer kwam de meteropnemer. Hij zei tegen de man: "Mijnheer, u bent erover geweest." Na het bezoek vroeg de man zich af hoe de meteropnemer dat geweten had. De volgende keer dat de meteropnemer kwam, gebeurde weer precies hetzelfde. Maar nu schreef de man een boze brief naar het electriciteitsbedrijf, dat ze die brutale knaap niet meer moesten sturen. Hij kreeg een brief terug, waarin stond: "Mijnheer, het is ons inderdaad gebleken, dat u er over bent geweest en als het weer gebeurt, dan snijden we u het hele zaakje af en moet uw vrouw zich maar met een kaarsje redden."

Corpus Jaarsma, verslag 659, verhaal 1

10 mei 1969

2013-03-01 14:46:21