CJ070306

Der wienen in feint en in faem, dy sieten yn 't lân to melken. Hja hâldden in weddenskip. Dy't de measte kij it earst dien hie, dy koe mei de oare dwaen hwat er woe.
De faem wie 't earste klear, dy hie de wedenskip woun.
Doe boun hja de feint oan 't hek fêst. En doe gong se foar him stean mei de rokken omheech en sy sei: "Hij wil wel, maar hij kan niet."
De oare deis wienen se wer yn 't lân oan 't melken. Doe kom dêr in hiele greate fûgel oansweven. De faem woarde bang.
Doe sei de feint gau tsjin har: "Gean yn 'e groppe lizzen mei de rokken oer de kop. Want het is de vogel Uiterdetuit, die pikt alle jonge meiden van achttien de ogen uit."
Hja docht gau sa't er sei en dan komt hy ek ûnder 'e kou wei in rint op har ta.
Hy giet boppe op har lizzen en seit: "Hij wil wel, maar hij kàn óók!"

VDK 1545C* - Uiteletuit    VDK 1545C* - Uiteletuit   

Een meid en een knecht waren eens aan het melken. Ze spraken af, dat degene die het eerst klaar was, met de ander mocht doen wat hij wilde. De meid won. Ze bond de knecht aan het hek vast, en ging voor hem staan met haar rokken omhoog. Ze zei: "Hij wil wel, maar hij kan niet." De volgende dag vloog er een hele grote vogel over. De knecht zei dat het de vogel Uiterdetuit was, die alle meisjes de ogen uitpikte. Zij moest maar met haar rokken over haar gezicht op haar rug gaan liggen. Dat deed ze. De knecht ging snel op haar liggen en zei: "Hij wil wel, maar hij kan ook!"

Corpus Jaarsma, verslag 703, verhaal 6

8 juli 1969

Uiteletuit

Uiterdetuit    Uiterdetuit   

Uiteletuit    Uiteletuit   

2013-03-01 14:46:21