Hoofdtekst
Der wie in baron, dy naem in feintsje.
Dat feintsje krige in eechje op syn dochter.
Dy dochter lei op in kear to sliepen ûnder in beam yn 't hôf. 't Wie in gleon-hite dei en se hie de skelk oer de holle slein om har gesicht to biskermjen tsjin 'e sinne. Dat feintsje sjocht har dêr lizzen. Hy giet nei har ta, hy docht de skelk foar de holle wei en jowt har in tútsje. Dêrnei docht er har de skelk wer kreas oer de holle en giet by har wei.
De baron hie dat allegear sjoen en sûnt dy dei wie er altyd hwat knoarrich tsjin 'e jonge en hie noait mear in freonlik wurd foar him oer.
Op in kear wie der feest yn 't doarp. Dêr wienen ek studinten op dat feest.
Doe joech de baron dy studinten in riedsel op. Hwa't dat riedsel oplosse koe, dy mocht mei syn dochter trouwe, sei er. De studinten wienen dêr wol foar to finen.
Doe frege it feintsje: "Mei ik ek meidwaen?"
De baron sei: "Dû stomme jonge, bigrypst dan net dat as dy studinten it net riede kinne, datstû it dan hielendàl net riede kinst? Mar, it is my goed, dû meist meidwaen."
Doe joech de baron dit riedling op:
Het is geleden een jaar en een dag
dat ik een sprong van een jonge haring zag.
Hij ontdekte de boom, kuste het blad
en deed de vrucht geen schade.
De studinten dienen har bêst om de oplossing fan dat riedsel to finen, mar op it lêst joech de iene nei de oare forlern. Net ien dy't it riede koe.
Doe kom de baron by syn feintsje en frege spottend:
"Wystû it?"
Doe sei it feintsje:
"Het is geleden een jaar en een dag
dat ik mijn heer altijd even vrolijk zag.
Later stil en stom
en nu weet ik reeds waarom."
Hy hie it ret en krige de dochter ta frou.
Dat feintsje krige in eechje op syn dochter.
Dy dochter lei op in kear to sliepen ûnder in beam yn 't hôf. 't Wie in gleon-hite dei en se hie de skelk oer de holle slein om har gesicht to biskermjen tsjin 'e sinne. Dat feintsje sjocht har dêr lizzen. Hy giet nei har ta, hy docht de skelk foar de holle wei en jowt har in tútsje. Dêrnei docht er har de skelk wer kreas oer de holle en giet by har wei.
De baron hie dat allegear sjoen en sûnt dy dei wie er altyd hwat knoarrich tsjin 'e jonge en hie noait mear in freonlik wurd foar him oer.
Op in kear wie der feest yn 't doarp. Dêr wienen ek studinten op dat feest.
Doe joech de baron dy studinten in riedsel op. Hwa't dat riedsel oplosse koe, dy mocht mei syn dochter trouwe, sei er. De studinten wienen dêr wol foar to finen.
Doe frege it feintsje: "Mei ik ek meidwaen?"
De baron sei: "Dû stomme jonge, bigrypst dan net dat as dy studinten it net riede kinne, datstû it dan hielendàl net riede kinst? Mar, it is my goed, dû meist meidwaen."
Doe joech de baron dit riedling op:
Het is geleden een jaar en een dag
dat ik een sprong van een jonge haring zag.
Hij ontdekte de boom, kuste het blad
en deed de vrucht geen schade.
De studinten dienen har bêst om de oplossing fan dat riedsel to finen, mar op it lêst joech de iene nei de oare forlern. Net ien dy't it riede koe.
Doe kom de baron by syn feintsje en frege spottend:
"Wystû it?"
Doe sei it feintsje:
"Het is geleden een jaar en een dag
dat ik mijn heer altijd even vrolijk zag.
Later stil en stom
en nu weet ik reeds waarom."
Hy hie it ret en krige de dochter ta frou.
Beschrijving
Een knecht van een baron wordt verliefd op de dochter van de baron. Als het meisje onder een boom slapend ligt te zonnen, licht hij snel het doekje op dat ter bescherming op haar gezicht ligt en geeft haar stiekem een kusje. De baron ziet alles en het tafereel bevalt hem allerminst. Sinds die dag doet hij erg kregelig tegen de knecht. Als er eens een feest is, geeft de baron een stel studenten een raadsel op. Wie het raadsel oplost, mag de dochter van de baron trouwen. Als de knecht vraagt of hij ook mee mag doen, wordt de baron eerst erg boos maar later stemt hij toch toe. Het raadsel luidt: 'Het is geleden een jaar en een dag
dat ik een sprong van een jonge haring zag.
Hij ontdekte de boom, kuste het blad
en deed de vrucht geen schade.'
De studenten slagen er niet in het raadsel op te lossen. De knecht heeft door dat het over hem gaat en antwoordt 'Het is geleden een jaar en een dag
dat ik mijn heer altijd even vrolijk zag.
Later stil en stom
en nu weet ik reeds waarom'. De knecht krijgt toestemming de dochter te huwen.
dat ik een sprong van een jonge haring zag.
Hij ontdekte de boom, kuste het blad
en deed de vrucht geen schade.'
De studenten slagen er niet in het raadsel op te lossen. De knecht heeft door dat het over hem gaat en antwoordt 'Het is geleden een jaar en een dag
dat ik mijn heer altijd even vrolijk zag.
Later stil en stom
en nu weet ik reeds waarom'. De knecht krijgt toestemming de dochter te huwen.
Bron
Collectie Jaarsma, verslag 1118, verhaal 18 (archief MI)
Commentaar
17 juli 1974
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21