Hoofdtekst
Us soan Fokke en Kees en noch ien wienen mei har trijen op 'e Burgumermar yn in sylboatsje. 't Wie blakstil en in gleonhite simmerdei. Hja koenen net sile, sa stil wie it.
Doe foel Kees yn it boatsje op 'e knibbels del en dy bigoun to bidden. "Here," sei er, "geef ons een klein briesje." De wurden wienen der noch net út of dêr bigoun it to stoarmjen. De eagen hienen Kees achterste foar yn e holle stien, sa raer seach er.
Op datselde stuit hie der op 'e Greate Wielen sa'n fûleinige stoarm stien, dat der wie in hiele húhâlding (in man mei frou en bern) fordronken trochdat de boat oer de kop sloech.
Doe foel Kees yn it boatsje op 'e knibbels del en dy bigoun to bidden. "Here," sei er, "geef ons een klein briesje." De wurden wienen der noch net út of dêr bigoun it to stoarmjen. De eagen hienen Kees achterste foar yn e holle stien, sa raer seach er.
Op datselde stuit hie der op 'e Greate Wielen sa'n fûleinige stoarm stien, dat der wie in hiele húhâlding (in man mei frou en bern) fordronken trochdat de boat oer de kop sloech.
Beschrijving
Één van een drietal dat een zeiltochtje maakt bidt God om een 'klein briesje' omdat het windstil is en snikheet. Zodra de jongen de woorden uitgesproken heeft, barst er een enorme storm los.
Bron
Collectie Jaarsma, verslag 1126, verhaal 2 (archief MI)
Commentaar
8 augustus 1974
Naam Overig in Tekst
Fokke   
Kees   
Burgumermar   
God   
Greate Wielen   
Naam Locatie in Tekst
Here   
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21