CJ112723

Der wienen twa reuzen, in heit en in soan. Dy groeven de Rijn. Hja seinen neat, hwant de heit sei: As men praet kin men net arbeidzje. Hja wienen al in lyts eintsje oer de Nederlânske Grins foarby Lobith, op nei Pannerden. Doe bigoun de soan to praten.
"Heit - " sei er.
Doe sei de heit tsjin syn soan: "Astû net in pear hûndert jier dyn mûle hâlde kinst, dan wol ik allinne werke." Doe binne dan dy beiden útelkoar gong. En sa is it kom dat de Rijn him dêr splitst hat yn Rijn en Wael.

Twee reuzen graven zwijgend de Rijn, want de vader meent dat met praten niet te werken is. Als de zoon zijn mond niet houdt zegt de vader dat als hij niet een paar honderd jaar stil kan zijn hij liever alleen werkt. Op het punt waar ze uit elkaar zijn gegaan is de splitsing van Rijn en Waal.

Collectie Jaarsma, verslag 1127, verhaal 23 (Archief Meertens Instituut)

15 augustus 1974

Nederlânske    Nederlânske   

Nederlandse    Nederlandse   

Rijn    Rijn   

Lobith    Lobith   

Pannerden    Pannerden   

Rijn    Rijn   

Wael    Wael   

Waal    Waal   

2013-03-01 14:46:21