Hoofdtekst
't Wie yn 'e winter en it frear dat it ongele. Der wie in fokse dy hie in ôfgrysliken honger. Doe seinen se tsjin 'e fokse: "Astû dyn sturt yn 't wetter hingest, dan kinst in hiele protte fisken fange." Doe makke dy fokse in byt yn 't iis en hy gong dêr sitten mei de sturt yn 't wetter.
Doe't er sa in skoftsje sitten hie, miende er dat er byt hie. Hy luts alris, mar dat gong net sa maklik.
Donders, tocht er, hwat sit dêr in fisk oan, ik kin de sturt kwalik optille.
Hy liet de sturt noch in skoftsje sitte. Doe tocht er: "Nou mat ik mar ris ophelje."
Mar doe siet de sturt fêst. Hy koe der net wer weikomme.
Doe't er sa in skoftsje sitten hie, miende er dat er byt hie. Hy luts alris, mar dat gong net sa maklik.
Donders, tocht er, hwat sit dêr in fisk oan, ik kin de sturt kwalik optille.
Hy liet de sturt noch in skoftsje sitte. Doe tocht er: "Nou mat ik mar ris ophelje."
Mar doe siet de sturt fêst. Hy koe der net wer weikomme.
Onderwerp
AT 0002 - The Tail-Fisher 
AT 0002 - The Tail-Fisher 
ATU 0002 - The Tail-Fisher.
ATU 0002 - The Tail-Fisher.
Beschrijving
Het is winter en een hongerige vos wordt aangeraden zijn staart in een wak te hangen omdat de vissen daar goed zouden bijten. Als de vos zijn staart maar nauwelijks omhoog kan krijgen, denkt hij dat de vissen al goed bijten en hij besluit zijn staart nog even te laten hangen. Als hij de staart even later op wil trekken, zit die vastgevroren.
Bron
Collectie Jaarsma, verslag 1138, verhaal 5 (archief MI)
Commentaar
3 september 1974
The Tail-Fisher
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21