CJ113833

Myn skoansuster hie it altyd sa slim yn 'e rêch. It minske forgong fan 'e pine en de dokter, dêr't se mei mastere, koe der neat oan dwaen. Doe gong myn broer ris op in kear nei Monsma ta. Hy hie 't wetter fan syn frou meinaem. Doe't Monsma it wetter ûndersocht hie, sei er: "Ik kin har wol wer better krije. Jimme matte túnerf (= muur) sykje en dat trekke. Dêr mat se deis fiif thékopkes fan opdrinke. It minske is folkomen genezen.
Fuort nei de earste kear hied er al sein: "Foarlopich hoeve jo net wer to kommen foar jou frou, hwant hja is gauwachtich genezen." 't Is krekt sa útkaem.
De krûden, dy't er brûkte, socht er altyd, as de dauwe der noch oer lei.

Wat 'gewone' dokters niet lukt, lukt een wonderdokter – een 'pijskijker' – wel: hij slaagt erin een vrouw met ernstige rugklachten te genezen. Hij onderzoekt de urine van de vrouw en raadt haar aan vijf kopjes 'muur' te drinken. De vrouw geneest. De wonderdokter plukt zijn genezende kruiden vaak als de dauw er nog op ligt.

Collectie Jaarsma, verslag 1138, verhaal 33 (archief MI)

3 september 1974

Monsma    Monsma   

2013-03-01 14:46:21