Hoofdtekst
Der wie ris in boer en dêr wie ris in skuonmaker. It wie in rike boer mar o sa gjirrich. De skuonmakker hie 't mar earm. Op in kear bleau dy boer foar de etalage fan 'e skuonmakker stean. Hy seach nei in pear skuon dêr't er tige sin oan hie mar hy wie fiersto gjirrich om se to keapjen. De skuonmakker seach him dêr stean. Dy sei tsjin 'e boer: "Hienen jo sin oan dy skuon? Jo kinne se gratis fan my krije. Mar dan matte jo trije dagen en trije nachten oanien de hân op it liif ha en oars neat sizze as - och - och - och -. De boer nimt dat gretich oan. Hy nimt de skuon en giet der mei nei hûs en set se dêr by de kachel del. Dan giet er nei boppe en giet op bêd lizzen.
Syn frou giet nei him ta en freget hwat deroan skeelt. Hy seit allinne och - och - och... en hat de hân dêrby op 't liif. It minske makket har ûngerêst en lit de dokter komme. De dokter ûndersiket him, mar kin neat fine. De boer kreunt mar gewoan troch op alle fragen: och - och - och -. De dokter giet wer fuort. De frou is har ried suver to'n ein. Hja tinkt: Hoe kin dat sa kaem wêze. Dan sjocht se de skuon by de kachel stean en hja hat foar 't forstân dat er by de skuonmakker west hat. Hja giet dêrhinne en fortelt him hoe nuver de boer it docht en hja freget as er ek al sa nuver die doe't er dy skuon kochte. "Né, sei de skuonmakker, mar ik kin jou man wol better meitsje. Mar dat mat hwat kostje."
"Jo kinne krije hwat jo ha wolle," seit it minske, "hwant de dokter kin neat mei him wurde."
"Goed," seit de skuonmakker, "dan mat ik ha it jild foar twa pear skuon en dêr twa siden spek op ta."
"Goed", sei 't minske. De skuonmakker gong mei en kriget dan earst it jild en it spek. Dat spek bringe se him op 'e wein thús, de sinten stekt er yn 'e bûse. Dan giet er by de trap op nei de boer. Hy wol der oars net ien by ha, ek de frou net. Hy seit earst noch tsjin 'e frou: "As jo hwat hearre, dan is er genesen."
Boppe seit er tsjin 'e boer: "Jo binne genezen, hear, hwant ik ha twa pear skuon bitelle krigen en de frou hat my twa siden spek meijown."
Doe kaem de boer gau út it bêd wei en raesde moart en brân, mar de skuonmakker wie fluch en wie ynmiddels al op 'e wei.
Syn frou giet nei him ta en freget hwat deroan skeelt. Hy seit allinne och - och - och... en hat de hân dêrby op 't liif. It minske makket har ûngerêst en lit de dokter komme. De dokter ûndersiket him, mar kin neat fine. De boer kreunt mar gewoan troch op alle fragen: och - och - och -. De dokter giet wer fuort. De frou is har ried suver to'n ein. Hja tinkt: Hoe kin dat sa kaem wêze. Dan sjocht se de skuon by de kachel stean en hja hat foar 't forstân dat er by de skuonmakker west hat. Hja giet dêrhinne en fortelt him hoe nuver de boer it docht en hja freget as er ek al sa nuver die doe't er dy skuon kochte. "Né, sei de skuonmakker, mar ik kin jou man wol better meitsje. Mar dat mat hwat kostje."
"Jo kinne krije hwat jo ha wolle," seit it minske, "hwant de dokter kin neat mei him wurde."
"Goed," seit de skuonmakker, "dan mat ik ha it jild foar twa pear skuon en dêr twa siden spek op ta."
"Goed", sei 't minske. De skuonmakker gong mei en kriget dan earst it jild en it spek. Dat spek bringe se him op 'e wein thús, de sinten stekt er yn 'e bûse. Dan giet er by de trap op nei de boer. Hy wol der oars net ien by ha, ek de frou net. Hy seit earst noch tsjin 'e frou: "As jo hwat hearre, dan is er genesen."
Boppe seit er tsjin 'e boer: "Jo binne genezen, hear, hwant ik ha twa pear skuon bitelle krigen en de frou hat my twa siden spek meijown."
Doe kaem de boer gau út it bêd wei en raesde moart en brân, mar de skuonmakker wie fluch en wie ynmiddels al op 'e wei.
Beschrijving
Een arme schoenmaker neemt een rijke boer te pakken die te gierig is om een paar schoenen te kopen: de schoenmaker wil de schoenen gratis meegeven als de boer drie dagen en nachten achter elkaar op bed wil liggen met de handen op het lijf, 'och - och - och' roepend. De boer stemt toe en gaat direct naar bed. Zijn vrouw wordt radeloos van het vreemde gedrag van haar man en raadpleegt de dokter, die echter niets kan vinden. Als de vrouw tenslotte aan de schoenmaker gaat vragen of hij meer weet, verklaart de schoenmaker de boer beter te kunnen maken. De schoenmaker wil echter een fikse beloning hebben: geld voor twee paar schoenen en ook twee stukken spek. De boerin stemt toe en geeft de schoenmaker zijn beloning al vooruit. De schoenmaker zegt tegen de boer 'jij bent genezen, want ik heb geld voor twee paar schoenen en twee stukken spek gekregen'. De boer springt woedend uit bed en de schoenmaker maakt dat hij wegkomt.
Bron
Collectie Jaarsma, verslag 1154, verhaal 4 (archief MI)
Commentaar
10 augustus 1977
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21