CJ115724

Yn 'e oarloch kaem der in Ingelske piloat del. De boer helle him yn 'e hûs. Hy moest dêr sliepe, mar se hienen mar ien bêd, dêr sliepte hy mei de boerinne.
Affijn, se kamen oerien, de piloat soe dan mar oan 'e iene kant lizze, de boer oan 'e oare kant en de frou yn 't midden.
De boer wie lykwolst op syn iepenst, hwant dy piloat, dat wie noch in jongkeardel.
De boer joech him del. Mar de piloat lei nei in skoftsje syn hân op 'e frou har noas en frege yn syn fremde tael: "Hwat is dat?"
"Dat is myn noas", sei de frou.
Doe lei er syn hân op har kin.
"Hwat is dat?" frege er.
"Dat is myn kin", sei de frou.
Doe lei er syn hân har op 't boarst.
"Hwat is dat?" frege er.
"Dat is 't boarst", sei de frou.
Doe lei er har de hân op it liif.
"Hwat is dat?" frege er.
"Dat is 't liif", sei de frou.
Doe gong syn hân noch in eintsje fierder nei ûnderen.
"Hwat is dat?"
"Dat is myn tean!" raesde de boer, "dêr bliuwst ôf!"

Een jonge Engelse piloot overnacht bij een echtpaar dat maar één bed bezit. De piloot komt uiteindelijk aan de ene kant van het bed te liggen, de vrouw in het midden en haar man aan de andere kant. De man is erg bang dat de piloot zich aan zijn vrouw zal vergrijpen. Als het drietal in bed ligt, begint de piloot de vrouw al gauw te betasten. Hij legt zijn hand achtereenvolgens op haar neus, kin, borst en lijf en vraagt de vrouw steeds wat hij vastheeft. Als zijn hand meer naar onderen gaat, schreeuwt de boer ineens uit 'Dat is mijn teen! Daar blijf je af!'.

Collectie Jaarsma, verslag 1157, verhaal 24 (archief MI)

12 september 1977

Ingelske    Ingelske   

Engelse    Engelse   

2013-03-01 14:46:21