Hoofdtekst
Der wie in man, dy wie bineamd ta dyaken yn 'e tsjerke.
Dy gong yn 'e wike jouns nei tsjerke as it tsjuster wie, "hwant," sei er tsjin syn frou, "ik mat der hwat oan wenne mei 't ponkje to rinnen. 't Mat earst leare."
Doe gong er ris wer op in joun nei tsjerke ta. Hy gong mei 't ponkje by de lege banken lâns en doe sei er: "Wat een mens niet worden kan!"
Hy wist net dat de koster yn 'e tsjerke wie. Dy siet ûnder in bank en sei: "Ja, een grote gek!"
Dy gong yn 'e wike jouns nei tsjerke as it tsjuster wie, "hwant," sei er tsjin syn frou, "ik mat der hwat oan wenne mei 't ponkje to rinnen. 't Mat earst leare."
Doe gong er ris wer op in joun nei tsjerke ta. Hy gong mei 't ponkje by de lege banken lâns en doe sei er: "Wat een mens niet worden kan!"
Hy wist net dat de koster yn 'e tsjerke wie. Dy siet ûnder in bank en sei: "Ja, een grote gek!"
Beschrijving
Een man die pas benoemd is tot diaken gaat elke avond naar de kerk om het met de collectezak lopen te oefenen. Als hij langs de kerkbanken loopt, roept hij verwonderd uit 'Wat een mens niet worden kan!'. De koster - die ook in de kerk blijkt te zijn - roept hierop 'Ja, een grote gek!'.
Bron
Collectie Jaarsma, verslag 1168, verhaal 8 (archief MI)
Commentaar
23 mei 1979
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21