CJ116902

Der wie in dûmny, dy praette mei 't jongfolk ôf, hy soe tidens syn preek it folk yn 'e tsjerke oan 'e iene kant gûle litte en dy oan 'e oare kant tagelyk laitsje.
Hy gong hinne en preke sa earnstich, dat hy kaem mennichien op 't moed, dat der wienen hiel hwat minsken dy kamen de triennen yn 'e eagen.
Mar hy hie in kattefel mei de sturt yn 'e nekke achter om 'e holle boun en dy sturt skodde er ûnder 't preekjen hinne en wer. Deselden dy't dat sjen koenen skodden fan it laitsjen. De oaren, dy't it net seagen, gûlden.

AT 1828* - Weeping and Laughing    AT 1828* - Weeping and Laughing   

ATU 1828* - Weeping and Laughing.    ATU 1828* - Weeping and Laughing.   

Een dominee beweert tegen een stelletje jongelui tijdens de preek de ene helft van de gemeente te kunnen laten lachen en de andere helft te kunnen laten huilen. De geestelijke richt zich tot de ene helft van de gemeente met een zeer ernstige preek en al gauw barsten diverse luisteraars in snikken uit. De andere helft van de gemeente kijkt intussen tegen de rug van de dominee aan. De dominee heeft een kattenstaart aan zijn nek vastgemaakt en de toeschouwers bescheuren het van het lachen.

Collectie Jaarsma, verslag 1169, verhaal 2 (archief MI)

5 juni 1979

Weeping and Laughing

2013-03-01 14:46:21