Hoofdtekst
Der wie in earme húshâlding, dêr wienen trije jonges yn 'e hûs. De jongste fan dy trije siet to krantlêzen.
"Hea," sei er ynienen, "hwat stiet hjir in wûnderlike adfortinsje yn 'e krante."
De oare bruorren seinen: "Lês ris foar."
Doe lêsde dy jongste de adfortinsje foar. In jongfaem socht in man dy moest op alles hwat der sein waerd it krekte wurd fine kinne en oeral ried op wite. Hoe't hy der útseach dat kaem der neat op oan, as er mar yn alles goed rêdsum wie.
De beide bruorren praetten fuortdaliks ôf dat hja dêr hinne soenen en har gelok prebearje.
Doe sei de jongste, dy't neffens de beide oaren net goed by wie,: "Ik wol èk mei."
Dêr woenen de beide oaren earst neat fan wite. Se woenen him net mei ha. En se gongen togearre fuort.
Mar de jongste ried de beiden doch achternei en helle har yn.
Underweis foun er in dead douke. Dat stoppe er yn 'e bûse. De oare beiden seinen: "Dat mast weismite."
"Né," sei er, "dat nim ik mei."
Wer in eintsje fierder foun er in dead eintsje. Dat stoppe er ek yn 'e bûse.
Wer in ein fierder, dêr lei in hoepeltsje fan in bûterfetsje. Dat die er om 'e nekke.
Doe kommen se op 't lêst by in hiel great slot. Dêr moesten se wêze. De âldste belle dêr it earst oan. Doe't de doar iepen dien waerd, sei er, hy kaem op 'e adfortinsje yn 'e krante.
Hy moest der mar ynkomme, waerd der sein.
Doe't er yn 'e hûs wie, siet dêr in moaije jongfaem yn 'e keamer by de tafel. Mar 't wie dêr o sa hyt. Doe sei er tsjin 'e faem: "Hwat ha jo 't hjir hyt."
It fanke sei: "Och heden, jonge, dat is noch neat. Myn gat is noch folle waermer."
Dêr wist er gjin biskie op to jaen. Dat hy koe wol wer fuort gean, omt er net in werwurd hie.
Doe rekke syn broer yn 'e hûs. Dy sei ek al, doe't er by de faem yn 'e keamer kaem: "Hwat ha jimme 't hjir hyt."
Doe sei sy wer: "Myn gat is noch folle waermer."
Dêr wist hy likemin in werwurd op to finen as syn broer.
Dat hy koe ek wer fuortgean sûnder resultaet.
Doe kaem de healwize oan 'e beurt. Dy kaem ek by 't fanke yn 'e keamer en dy sei èk al: "Hwat is 't hjir waerm."
Doe sei hja: "Myn gat is noch folle waermer."
Doe sei hy: "Hjir hast in douke, stek dat der yn."
"Dat kin net," sei se, "hwant dan raent er."
Doe sei er: "Hjir hast in eintsje, doch dàt der mar yn."
Doe sei se: "Dat kin ek net, dan barst er."
Doe sei er: "Hjir hast in hoepeltsje, doch dat der omhinne."
Doe rôp dy faem har heit en sy sei tsjin him: "Dit is minen; dy wol 'k net wer misse, hwant hy wit oeral ried op."
"Hea," sei er ynienen, "hwat stiet hjir in wûnderlike adfortinsje yn 'e krante."
De oare bruorren seinen: "Lês ris foar."
Doe lêsde dy jongste de adfortinsje foar. In jongfaem socht in man dy moest op alles hwat der sein waerd it krekte wurd fine kinne en oeral ried op wite. Hoe't hy der útseach dat kaem der neat op oan, as er mar yn alles goed rêdsum wie.
De beide bruorren praetten fuortdaliks ôf dat hja dêr hinne soenen en har gelok prebearje.
Doe sei de jongste, dy't neffens de beide oaren net goed by wie,: "Ik wol èk mei."
Dêr woenen de beide oaren earst neat fan wite. Se woenen him net mei ha. En se gongen togearre fuort.
Mar de jongste ried de beiden doch achternei en helle har yn.
Underweis foun er in dead douke. Dat stoppe er yn 'e bûse. De oare beiden seinen: "Dat mast weismite."
"Né," sei er, "dat nim ik mei."
Wer in eintsje fierder foun er in dead eintsje. Dat stoppe er ek yn 'e bûse.
Wer in ein fierder, dêr lei in hoepeltsje fan in bûterfetsje. Dat die er om 'e nekke.
Doe kommen se op 't lêst by in hiel great slot. Dêr moesten se wêze. De âldste belle dêr it earst oan. Doe't de doar iepen dien waerd, sei er, hy kaem op 'e adfortinsje yn 'e krante.
Hy moest der mar ynkomme, waerd der sein.
Doe't er yn 'e hûs wie, siet dêr in moaije jongfaem yn 'e keamer by de tafel. Mar 't wie dêr o sa hyt. Doe sei er tsjin 'e faem: "Hwat ha jo 't hjir hyt."
It fanke sei: "Och heden, jonge, dat is noch neat. Myn gat is noch folle waermer."
Dêr wist er gjin biskie op to jaen. Dat hy koe wol wer fuort gean, omt er net in werwurd hie.
Doe rekke syn broer yn 'e hûs. Dy sei ek al, doe't er by de faem yn 'e keamer kaem: "Hwat ha jimme 't hjir hyt."
Doe sei sy wer: "Myn gat is noch folle waermer."
Dêr wist hy likemin in werwurd op to finen as syn broer.
Dat hy koe ek wer fuortgean sûnder resultaet.
Doe kaem de healwize oan 'e beurt. Dy kaem ek by 't fanke yn 'e keamer en dy sei èk al: "Hwat is 't hjir waerm."
Doe sei hja: "Myn gat is noch folle waermer."
Doe sei hy: "Hjir hast in douke, stek dat der yn."
"Dat kin net," sei se, "hwant dan raent er."
Doe sei er: "Hjir hast in eintsje, doch dàt der mar yn."
Doe sei se: "Dat kin ek net, dan barst er."
Doe sei er: "Hjir hast in hoepeltsje, doch dat der omhinne."
Doe rôp dy faem har heit en sy sei tsjin him: "Dit is minen; dy wol 'k net wer misse, hwant hy wit oeral ried op."
Onderwerp
AT 0853 - The Hero Catches the Princess with her Own Words 
AT 0853 - The Hero Catches the Princess with her Own Words 
ATU 0853 - The Hero Catches the Princess with her Own Words.
ATU 0853 - The Hero Catches the Princess with her Own Words.
Beschrijving
Een meisje zal trouwen met de man die haar op alles een antwoord kan geven en in iedere situatie raad weet. Kandidaten worden middels een advertentie in de krant opgeroepen. Drie arme broers zien de advertentie en willen hun geluk wel beproeven. De twee oudste broers bespotten hun jongste broer - die volgens hen niet wijs is - en verbieden hem met hen mee te gaan. De jongste broer achtervolgt de twee broers toch in hun tocht naar het meisje en stopt onderweg een dode duif, een dood eendje en een hoepeltje van een botervaatje in zijn zak. De beide oudste broers maken omstebeurt hun opwachting bij het meisje en merken op dat het wel erg heet is bij het meisje in huis. Als het meisje daarop zegt dat 'haar gat nog veel warmer' is, hebben de beide broers hier geen weerwoord op. Als de jongste broer aan de beurt is, maakt die ook een opmerking over de hitte. Als het meisje weer hetzelfde antwoord geeft, raadt de jongen haar aan een duifje in haar achterste te steken. Als het meisje hier tegenin brengt dat het duifje dan smelt, vindt de jongen dat ze het dode eendje erin moet stoppen. Als het meisje ook die mogelijkheid afwimpelt omdat het eendje dan zou barsten, stelt de jongen voor het hoepeltje eromheen te doen. Het meisje is overtuigd en besluit de jongste broer te huwen.
Bron
Collectie Jaarsma, verslag 1183, verhaal 4 (archief MI)
Commentaar
9 juli 1979
The Hero Catches the Princess with her Own Words
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21