CJ119918

Der wie in Ingelse parachutist, dy kaem del.
In man en in frou, dy wennen dêr achter del, en dy fongen dy parachutist op. Hja koenen gjin Ingels forstean, mar de parachutist koe ek in bytsje Dúts en dêr forstienen se àl hwat fan.
Mar se hienen mar ien bêd.
Affijn, dy Ingelsman koe ek net bêst yn 't achterhús lizze, dat se seinen, hy moest mar by har op bêd.
"Dan gean ik op 't fuottenein lizzen", sei de man.
De parachutist kaem dus njonken it wyfke to lizzen. Al gau bigoun er hwat mei syn hân ûnder 'e tekkens to fimeljen. Doe sei er tsjin 'e frou: "Hwat is dat?"
Doe sei se: "Dat zijn de teebels."
Doe brocht er de hân noch hwat fierder nei ûnderen ta en doe sei er: "Hwat is dat?"
Doe sei se: "Dat is de neebel."
Doe gong syn hân noch leger. Doe sei er: "Hwat is dat?"
Doe sei hy (de frou har man): "Dat is myn greate tean en dy komt dêr fannacht net út."

Een echtpaar laat een Engelse parachutist overnachten. De Engelse gast slaapt bij de man en de vrouw in bed omdat het stel maar een bed bezit. De parachutist kan zijn handen niet thuishouden en begint de vrouw al gauw te betasten. Hij raakt achtereenvolgens haar tepels en navel aan en vraagt de vrouw steeds wat hij vastheeft. Als zijn hand iets lager gaat, vraagt hij wat hij nu in handen heeft. De man antwoordt dat het zijn grote teen is en dat die daar de hele nacht niet meer weggaat.

Collectie Jaarsma, verslag 1199, verhaal 18 (archief MI)

?

Ingelse    Ingelse   

Dúts    Dúts   

Engelse    Engelse   

Ingelsman    Ingelsman   

Ingels    Ingels   

2013-03-01 14:46:21