Hoofdtekst
Der wie in jong steltsje, dat wie by de âlden yntroud. Dat jonge steltsje makke op in nacht op bêd in nûmerke.
't Fanke praette lûdop en sei: "Wy gean joun mei de sneltrein." Sa hurd gong it.
De âld-man (har heit) hearde dy wurden en tocht: "Ik wol ek even." Hy sei tsjin 't wiif: "Sille wy dan nou mar mei de boemeltrein?"
Doe sei de ynwennende soan, dy't allinne op bêd lei en alles heard hie: "Dan gean ik nou mar mei de hânkarre, dan kom ik der ek wol."
't Fanke praette lûdop en sei: "Wy gean joun mei de sneltrein." Sa hurd gong it.
De âld-man (har heit) hearde dy wurden en tocht: "Ik wol ek even." Hy sei tsjin 't wiif: "Sille wy dan nou mar mei de boemeltrein?"
Doe sei de ynwennende soan, dy't allinne op bêd lei en alles heard hie: "Dan gean ik nou mar mei de hânkarre, dan kom ik der ek wol."
Beschrijving
Een jong stelletje woont bij de ouders van het meisje in. Als het jonge stel op een nacht geslachtsgemeenschap heeft, zegt het meisje hardop 'Wij gaan vanavond met de sneltrein'. Haar vader hoort dit en zegt hierop tegen zijn vrouw 'Zullen wij dan maar met de boemeltrein gaan?'. Een andere zoon - die alles gehoord heeft en alleen in bed ligt - merkt op 'Dan ga ik maar met de handkar, dan kom ik er ook wel'.
Bron
Collectie Jaarsma, verslag 1199, verhaal 19 (archief MI)
Commentaar
?
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21