Hoofdtekst
Op in kear wie syn heit om lytse Jan út. Doe roun Jan hjir yn 't parkje. 't Wie skimerjoun. Dêr lei yn it parkje in pearke op 'e bank.
Dêr bliuwt Jan by stean to sjen.
Syn heit sei tsjin him: "Kom mei, Jan."
Jan seit: "Né, 'k wol even sjen."
"Ei ju," seit syn heit, "se binne dêr hwat oan 't oangean."
"Dat hie 'k al tocht," sei lytse Jan, "'t is krekt oangien."
Jan moest foar straf wer nei hûs.
Dêr bliuwt Jan by stean to sjen.
Syn heit sei tsjin him: "Kom mei, Jan."
Jan seit: "Né, 'k wol even sjen."
"Ei ju," seit syn heit, "se binne dêr hwat oan 't oangean."
"Dat hie 'k al tocht," sei lytse Jan, "'t is krekt oangien."
Jan moest foar straf wer nei hûs.
Beschrijving
Een ondeugend jongetje blijft naar een vrijend stelletje kijken en krijgt straf van zijn vader.
Bron
Collectie Jaarsma, verslag 1200, verhaal 2 (archief MI)
Commentaar
?
Naam Overig in Tekst
Jan 
Jan 
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21