CJ120204

Der wie in jonge, dy tsjinne by in boer as lytsfeint. Syn heit wie fordronken op sé. Dy jonge wie smoarch oan himsels. Altyd kaem er mei smoarge hannen by de itenstafel. Al wit hoe faek hie de boerinne dêr hwat fan sein, mar dat joech neat. Hja woenen him ek net kwyt, hwant hy fortsjinne mar in bytsje en hy wie goed yn syn wurk. Mar de boerinne wie deun, hy hie 't dêr net bêst fan iten en drinken.
Op in kear doe kaem dy jonge wer mei smoarge hannen by de itenstafel. Doe lei der op elk board in skylfisk.
Op 'e jonge syn board lei in hiel lyts skylfiskje. De jonge naem it skylfiskje yn syn goare hân en sei: "Dû hast it net dien." Doe lei er de fisk wer del.
Doe naem er de boer syn skylfisk yn 'e hân. Dy wie gâns greater. Hy sei: "Dû hast it èk net dien." Doe lei er dy ek wer del.
Doe naem er de frou har skylfisk yn 'e hân. Dat wie fierwei de greatste. Hy sei: "Dû hast myn heit opfretten, en ik fret dy op." Doe't de jonge dy fisk yn syn smoarge hannen hawn hie, woe de frou him net mear ha en sa koe de jonge him opite.

AT 1567C - Asking the Large Fish    AT 1567C - Asking the Large Fish   

ATU 1567C - Asking the Large Fish.    ATU 1567C - Asking the Large Fish.   

Een boerenknecht - wiens vader verdronken is op zee - krijgt altijd maar heel karig te eten en te drinken. Omdat de knecht altijd met vuile handen aan tafel verschijnt, probeert de boerin hem over te halen zijn handen schoon te houden. Als er eens schelvis op het menu staat, ziet de knecht direct dat hij maar een heel klein visje op zijn bord heeft terwijl op de borden van de boer en boerin flinke vissen prijken. De knecht met de smerige handen pakt daarop de vissen van de boer en de boerin en bevoelt die nauwkeurig. Bij de vis van de boerin - de grootste vis - zegt hij 'Jij hebt mijn vader opgegeten, dus jou eet ik op'. Omdat de boerin zo walgt van zijn vieze handen, kan de knecht de grote vis opeten.

Collectie Jaarsma, verslag 1202, verhaal 4 (archief MI)

23 juni 1978

Asking the Large Fish

2013-03-01 14:46:21