Hoofdtekst
Yn 't sikenhûs wurde oan 'e lopende band baby's geboaren.
En 't earste dat dy baby's dan dogge is gûle. Dat is altyd in goed teken.
Mar doe wie der ris in baby, dy gûlde net, mar dy lake. Hy lake en lake mar en hie de greatste wille.
De susters skodden de holle en tochten: Dit doocht net.
Doe kom der ien fan 'e susters op 'e baby ta en doe seach se dat er hwat yn 't hantsje hie. Hja makke 't hantsje iepen. En hwat wie 't? De pil!
En 't earste dat dy baby's dan dogge is gûle. Dat is altyd in goed teken.
Mar doe wie der ris in baby, dy gûlde net, mar dy lake. Hy lake en lake mar en hie de greatste wille.
De susters skodden de holle en tochten: Dit doocht net.
Doe kom der ien fan 'e susters op 'e baby ta en doe seach se dat er hwat yn 't hantsje hie. Hja makke 't hantsje iepen. En hwat wie 't? De pil!
Beschrijving
Een baby komt tot ieders verbazing niet huilend, maar lachend ter wereld. De zusters ontdekken even later de pil in het handje van de baby.
Bron
Collectie Jaarsma, verslag 1252, verhaal 7 (archief MI)
Commentaar
vóór 1970
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21