BOEKV057 - Van domme Griet.

Van domme Griet.

Griet en Jan woonden samen in een klein huisje. Griet was dom en Jan niet leep, maar toch leefden ze heel gelukkig en tevreden.
Eens op een dag moest Griet boodschappen doen en ze ging eerst naar den boer.
Daar kocht ze een mooi rond kaasje en lei dat voorzichtig in haar boodschappenmandje. Maar ze dacht er niet om dat zoo'n kaasje zwaar is, en toen het mandje door de zwaarte scheef ging, viel het kaasje er uit en rolde over den weg, langs de helling van den dijk naar beneden in 't water. "Dat zal wel naar Jan toe drijven," zei ze; en ze stapte verder, blij dat het kaasje het haar zoo gemakkelijk maakte.
Toen ging ze naar den bakker.
Daar kocht ze een mooi lang brood en lei dat voorzichtig in haar boodschappenmandje. Maar er kwam een jongen en die stal het brood en liep er hard mee weg. "Die wil het zeker naar Jan toe brengen," zei ze; en ze liep voort, blij dat ze het lange brood niet hoefde te dragen.
Toen ging ze naar den slager.
Daar kocht ze een groot stuk vleesch en lei dat voorzichtig in haar boodschappenmandje. Maar er kwam een hond en die hapte naar het vleesch en ging er mee aan den haal. "Die zal het zeker naar Jan toe brengen," zei ze; en ze ging verder, weer op huis af, erg in haar schik dat ze aan haar boodschappen zoo weinig moeite had.
Zoo kwam ze weer thuis; maar het kaasje zag ze niet en het brood evenmin, en het vleesch was er ook niet. Dat vond ze wel vreemd, maar ze dacht: "Jan zal het zeker in de kast geborgen hebben." De kast was echter net zoo leeg als toen ze van huis ging. Toen riep ze Jan, maar die had natuurlijk niets gezien.
Door de wandeling was Griet hongerig geworden en er was geen eten in huis. Geld om wat te koopen had ze ook niet meer, want alles was voor hare boodschappen uitgegeven. Omdat ze toch eten moesten, besloten Jan en Griet dus om een schaap te gaan stelen, een wit of een zwart dat deed er niet toe, als het maar een vet schaap was.
Ze gingen er dus samen op uit en wisten werkelijk bij een boer een schaap machtig te worden. Ze bonden het een touw om zijn kop en lieten het zoo achter hen aan naar huis toe loopen. Zoo kwamen ze weer thuis, maar toen ze zich omkeerden vonden ze wel het touw, maar een schaap zat er niet meer aan.
Goede raad was nu duur: wat zouden ze doen? Toen ging Griet naar het kerkhof en sneed van een lijk een brok bil af. Dat braadde ze. Ze aten er van en Griet hield nog een klein stukje over. Toen gingen ze slapen.
Maar 's nachts werden ze wakker, want ze hoorden een stem en die riep: "Me bil! Me bil! Waar is me bil?" Dat was geen prettig geluid en het spook kwam al nader en nader en riep maar aldoor: "Waar is me bil?" Toen sprong Griet uit bed, ging naar de kast, haalde het restje er uit, gaf dat aan het spook en zei: "Daar is je bil!" (Dit laatste wordt met verheffing van stem gezegd om den hoorder te verschrikken.)

AT 0366 - The man from the gallows    AT 0366 - The man from the gallows   

ATU 0366 - The Man from the Gallows.    ATU 0366 - The Man from the Gallows.   

Een vrouw heeft een kaasje, een brood en een stuk vlees gekocht. Het kaasje valt in het water. De vrouw denkt dat die wel naar haar man toe zal drijven. Een jongen steelt het brood. De vrouw denkt dat hij het wel naar haar man zal brengen. Een hond steelt het vlees. Weer denkt de vrouw dat hij het naar haar man zal brengen. Thuis stelt ze verbaasd vast dat niets gearriveerd is. De vrouw en de man besluiten een schaap te gaan stelen, maar dit mislukt. Dan snijdt de vrouw op het kerkhof de bil van een lijk af. Dit braden ze en eten ze op. Er blijft een klein stukje over. 's Nachts komt de dode zijn bil terugeisen. De vrouw springt uit bed en geeft de dode het restje bil terug.

G.J. Boekenoogen 'Nederlandse sprookjes en vertelsels' in: Volkskunde 15 (1903), pp. 229--231 N°45

1899

Vgl. CBAK0146

The man from the gallows & AT 1291D, Other Objects Sent to Go by Themselves

Griet    Griet   

Jan    Jan   

2013-03-01 14:46:20