CLUCHT091

Die .LXXXIX. cluchte.

Wy lesen van den keyser DOMITIANO dat hi alle daghen sommighe uren alleen was, opdat men gedencken soude dat hi yet hadde t'overlegghen dwelck den gemeynen profijte vorderen mocht. Ende die tijt en liet hi niemanden tot hem comen. Sijn dochters hadden geerne gheweeten wat hi die tijt dede als hi alleen was, ende boorden een gat boven door den solder ende sagen wat hi dede. Doen sagen si dat hi een scherp houdtken hadde gemaect ende socht die vlieghen aen die mueren, ende waer hi één vant, die stack hy daermede doot. Dat was een keyserlijck werc, vliegen steken. Ende dese vliegensteker heeft syn neersticheyt tegen die kerstenen bewesen. Op een tijt quam een die na hem vraechde. Men antworde dat hi in die camer was. Hy vraechde oft hi alleen was. Men antwoordes 'Ja, hi is alleen, daer en is niet een vliege by hem.'

Over keizer DOMITIANUS lezen wij dat hij zich elke dag een paar uur terugtrok om zijn omgeving de indruk te geven dat hij zich dan inzette voor het algemeen belang. Hij wilde dan absoluut alleen gelaten worden. Zijn dochters die razend nieuwsgierig waren boorden een gat in de zoldering om te kunnen zien wat hij deed: met een puntig houtje stak hij vliegen dood die hij op de muren vond. Wat een (zinloze) bezigheid voor een keizer: vliegen doodsteken! (Later heeft hij zijn doortastendheid bewezen als vervolger van de christenen...) Op een dag kwam er iemand die naar hem vroeg. Hij is op zijn kamer. Is hij alleen? Ja, er is zelfs geen vlieg bij hem!

H. Pleij, J. van Grinsven, D. Schouten & F. van Thijn: Een Nyeuwe Clucht Boeck. Een zestiende-eeuwse anekdotenverzameling. Muiderberg 1983.

1554

Bron: Pauli, Schimpf und Ernst 167.

Domitianus.    Domitianus.   

2013-03-01 14:46:22