Hoofdtekst
Der wienen in man en frou, dy soenen togearre op bisite. Se soenen dêr de jouns oer 't miel gear. De man wie in greate iter en koe hast net sêd. Syn wiif hie him fan tofoaren de ynstruksjes jown, dat hy moest syn fatsoen hâlde en net frette, mar ite. As hja tochte: nou hat er genôch hawn, dan soe hja him even op 'e foet traepje. Dan moest er fuortdaliks ophâlde mei iten.
Sy rekken oer de griene earten gear. Dy mocht de man stomme graech. Mar hy hie noch mar even oan 't iten west, doe fielde er dat ien him tsjin 'e foet oanstompte. Doe hâldde er fuort op fan iten, wylst de oaren allegear troch ieten.
Hy en syn wiif sliepten dêr de jouns. Mar doe't se op bêd leinen koe de man net yn 'e sliep komme fan 'e honger.
Hy sei tsjin 't wiif: "Hwat hastû my gau op 'e foet trape." Né," sei se, "dat haw ik net dien. Ik tocht al: hwat leit er de leppel gau del. It moat de houn west ha, dy't ûnder 'e tafel lei. Hast sa'n honger?"
"Ik forgean fan 'e honger", sei er.
"Nou," sei se, "der sil noch wol hwat griene earten oerbleaun wêze. Ik sil ris yn 'e kelder sjen. Dan nim ik dy wol in sleeffol mei."
Hja gong nei de kelder ta en kom mei in sleeffol earten werom. Doe't hja se him jaen soe, blaesde er ôf.
"Hoechst net to blazen," sei se, "de earten binne net hjit."
En doe smiet se him de earten ta. Doe krige er de earten om 'e lea hinne.
Sy rekken oer de griene earten gear. Dy mocht de man stomme graech. Mar hy hie noch mar even oan 't iten west, doe fielde er dat ien him tsjin 'e foet oanstompte. Doe hâldde er fuort op fan iten, wylst de oaren allegear troch ieten.
Hy en syn wiif sliepten dêr de jouns. Mar doe't se op bêd leinen koe de man net yn 'e sliep komme fan 'e honger.
Hy sei tsjin 't wiif: "Hwat hastû my gau op 'e foet trape." Né," sei se, "dat haw ik net dien. Ik tocht al: hwat leit er de leppel gau del. It moat de houn west ha, dy't ûnder 'e tafel lei. Hast sa'n honger?"
"Ik forgean fan 'e honger", sei er.
"Nou," sei se, "der sil noch wol hwat griene earten oerbleaun wêze. Ik sil ris yn 'e kelder sjen. Dan nim ik dy wol in sleeffol mei."
Hja gong nei de kelder ta en kom mei in sleeffol earten werom. Doe't hja se him jaen soe, blaesde er ôf.
"Hoechst net to blazen," sei se, "de earten binne net hjit."
En doe smiet se him de earten ta. Doe krige er de earten om 'e lea hinne.
Onderwerp
AT 1691 - "Don't Eat too Greedily." 
AT 1691 - "Don't Eat too Greedily." 
ATU 1691 - The Hungry Clergyman
ATU 1691 - The Hungry Clergyman
Beschrijving
Een echtpaar ging bij anderen eten. De vrouw wilde voorkomen dat haar man te gulzig at. Daarom zou zij tegen zijn voet trappen om zo nodig een teken te even. Toen ze net zaten te eten, voelde de man iets aan zijn voet en stopte met eten. 's Avonds in bed kon hij niet slapen van de honger. Zijn vrouw merkte dat, en zei dat zij het niet was geweest, die hij tegen zijn voet voelde. Daarom ging ze beneden nog wat erwten voor hem halen. De man blies erop, en de vrouw gooide de erwten over hem heen.
Bron
Collectie Jaarsma, verslag 966, verhaal 9 (archief Meertens Instituut)
Commentaar
7 januari 1973
"Don't Eat too Greedily."
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:22