Hoofdtekst
TM: "[...] Gaan we naar graancirkels. Hoe is het nou ook alweer begonnen? Ik heb er wel eens wat over gelezen, maar... Wanneer raakte je ineens gefascineerd door die dingen?"
RB [lachend]: "Allemaal toeval."
TM: "Allemaal toeval. Ja, toeval bestaat niet, zeg jij."
RB: "Ja precies! Ja, dat was februari '97, met Evert, die ken je ook wel, een vriend van me, Poorterman. [...] D'r was een huiskamerlezing in Apeldoorn. Hij zei: ga je mee? Over graancirkels. Ik dacht: nou, nooit van gehoord. Ja, d'r was er hier een eindje verderop toen het jaar d'rvoor... 't stond in de krant. Ik denk: nou, maar eens kijken wat het is. Maar het was allemaal al gemaaid. Niks te zien. Ik weer naar huis. Toen in februari die lezing gevolgd. En nou, de boel eens aangekeken. Ik zei tegen die gozer: nou, geef me alle informatie die ik nodig heb, en ik zal je precies vertellen wat d'r staat. Dat kan niet. Toen na afloop zei 'ie: nou, als je er in de buurt een tegenkomt, wil je me dan bellen? Ik zeg: ja, als ik je er een lol mee kan doen, dan bel ik je wel. Maar ik zou bij god niet weten... En toen ging ik weg, en toen had ik zoiets van: ik weet zeker dat ik jou dit jaar bel. Absoluut zeker. Nou, weer een uitspraak dat je niet kunt weten. Nou, nooit meer aan gedacht. We waren toen naar België geweest, een paar dagen met vakantie. We waren terug, een paar centen over. Ik was inmiddels toen daarvoor in naar Amerika geweest, een hoop gevlogen. Mijn vrouw nog nooit. Ik zeg... We zaten ook gewoon hier. Ik zeg: weet je wat we doen? Vanmiddag gaan we vliegen. Ja uh... 't Kan me niet verrekken. Een paar centen over... Gewoon Teugen gebeld hier. Ik zeg: wat kost dat? Nou, honderd knaken, klaar. We komen d'r an. Nou, een uurtje later, ik geloof anderhalf uur later waren we d'r, zaten we in het vliegtuig. Op het moment dat ik instap zeg ik tegen die piloot... uit het niets - achteraf hadden we zoiets van: eigenlijk kan het niet... zo van: heb je wel eens graancirkels gezien? En die vent die staat me aan te kijken of... nou, weer zo'n idioot, weet je wel? Die had er vaag waarschijnlijk iets van gehoord. En we zitten tien minuten in de lucht, we komen zo van Deventer, Zutphen aanvliegen - hier de Zutpherstraat, die is hier achter in feite, een kilometer verderop... We komen die straat met al die bomen overheen vliegen en zo schuin draaien we naar Oeken. Zegt 'ie: kijk daar eens. En daar lag dat ding van Brummen. Nou, dan heb ik zoiets van: verdikkeme, wat is dat nou weer? Dat kan gewoon niet. Dat hele verhaal zoals het verlopen is, eigenlijk kan dat niet. En dan moet je natuurlijk de rest van de 20 minuten van de half uur durende reis nog afmaken, maar ik had zoiets van: zet dat ding gelijk maar aan de grond, weet je wel? Dus naar Teugen. Als de sodemieter terug naar huis toe. Evert opgehaald. Ik zeg: graancirkel. Wat wat wat? Hup, in de auto. Het veld ingestruind. Nergens vanaf weten, gewoon hup, d'r in. En dan dat witte spul gevonden. Wat een heel raar verhaal is geworden. En wat later ook bleek... Ja, we hadden in feite alles mee moeten nemen. We hadden in feite alles moeten fotograferen. Maar ja, je weet natuurlijk ook niks. Je neemt een paar kiekjes. Een paar luchtfoto's heb je, en that's it. Maar ook al die stengels waren al gebogen, en ik had zoiets van: ja, dat dat... in droog graan krijg je het niet voor elkaar als je dat buigt. Nu later blijkt pas dat - zeg maar - dat het vrij uniek is, dat stengels al gebogen zijn. In oud graan. Jong graan dat kan nog wel. Maar dat ouwe graan niet. En dan... Ja, zo rol je van het ene in het andere. Dat is het moment dat het zo'n beetje begonnen is."
TM: "En dat was 19..?"
RB: "'97 - 5 augustus '97."
TM: "En je zei: in februari was er zo'n huiskamerlezing in Apeldoorn, en wie was toen de spreker?"
RB: "Dat was Rudi Klijnstra... [smalend] Vriend Rudi."
TM: "Nu niet meer."
RB: "Van wie wel?"
TM: "Weet ik niet. Ja, ik ken hem dus niet zo goed, omdat... hij staat er ook een beetje buiten. Buiten die kring... Met Ed Vos samen, geloof ik, doet 'ie nog wel wat."
RB: "Ja. Nee, ik hou d'r niet van om over andere mensen te lullen, maar in ieder geval, laat ik het zo zeggen: hij heeft zo'n beetje ruzie met iedereen. Ik heb geen ruzie met hem. Ik heb hem toen ooit wel eens een flink gepeperd mailtje gestuurd van zo en zo en zo. Maar ik heb d'r niks op tegen. Maar het gaat blijkbaar niet zoals hij het per se hebben wil. Nou, dat is jammer. Klaar."
RB [lachend]: "Allemaal toeval."
TM: "Allemaal toeval. Ja, toeval bestaat niet, zeg jij."
RB: "Ja precies! Ja, dat was februari '97, met Evert, die ken je ook wel, een vriend van me, Poorterman. [...] D'r was een huiskamerlezing in Apeldoorn. Hij zei: ga je mee? Over graancirkels. Ik dacht: nou, nooit van gehoord. Ja, d'r was er hier een eindje verderop toen het jaar d'rvoor... 't stond in de krant. Ik denk: nou, maar eens kijken wat het is. Maar het was allemaal al gemaaid. Niks te zien. Ik weer naar huis. Toen in februari die lezing gevolgd. En nou, de boel eens aangekeken. Ik zei tegen die gozer: nou, geef me alle informatie die ik nodig heb, en ik zal je precies vertellen wat d'r staat. Dat kan niet. Toen na afloop zei 'ie: nou, als je er in de buurt een tegenkomt, wil je me dan bellen? Ik zeg: ja, als ik je er een lol mee kan doen, dan bel ik je wel. Maar ik zou bij god niet weten... En toen ging ik weg, en toen had ik zoiets van: ik weet zeker dat ik jou dit jaar bel. Absoluut zeker. Nou, weer een uitspraak dat je niet kunt weten. Nou, nooit meer aan gedacht. We waren toen naar België geweest, een paar dagen met vakantie. We waren terug, een paar centen over. Ik was inmiddels toen daarvoor in naar Amerika geweest, een hoop gevlogen. Mijn vrouw nog nooit. Ik zeg... We zaten ook gewoon hier. Ik zeg: weet je wat we doen? Vanmiddag gaan we vliegen. Ja uh... 't Kan me niet verrekken. Een paar centen over... Gewoon Teugen gebeld hier. Ik zeg: wat kost dat? Nou, honderd knaken, klaar. We komen d'r an. Nou, een uurtje later, ik geloof anderhalf uur later waren we d'r, zaten we in het vliegtuig. Op het moment dat ik instap zeg ik tegen die piloot... uit het niets - achteraf hadden we zoiets van: eigenlijk kan het niet... zo van: heb je wel eens graancirkels gezien? En die vent die staat me aan te kijken of... nou, weer zo'n idioot, weet je wel? Die had er vaag waarschijnlijk iets van gehoord. En we zitten tien minuten in de lucht, we komen zo van Deventer, Zutphen aanvliegen - hier de Zutpherstraat, die is hier achter in feite, een kilometer verderop... We komen die straat met al die bomen overheen vliegen en zo schuin draaien we naar Oeken. Zegt 'ie: kijk daar eens. En daar lag dat ding van Brummen. Nou, dan heb ik zoiets van: verdikkeme, wat is dat nou weer? Dat kan gewoon niet. Dat hele verhaal zoals het verlopen is, eigenlijk kan dat niet. En dan moet je natuurlijk de rest van de 20 minuten van de half uur durende reis nog afmaken, maar ik had zoiets van: zet dat ding gelijk maar aan de grond, weet je wel? Dus naar Teugen. Als de sodemieter terug naar huis toe. Evert opgehaald. Ik zeg: graancirkel. Wat wat wat? Hup, in de auto. Het veld ingestruind. Nergens vanaf weten, gewoon hup, d'r in. En dan dat witte spul gevonden. Wat een heel raar verhaal is geworden. En wat later ook bleek... Ja, we hadden in feite alles mee moeten nemen. We hadden in feite alles moeten fotograferen. Maar ja, je weet natuurlijk ook niks. Je neemt een paar kiekjes. Een paar luchtfoto's heb je, en that's it. Maar ook al die stengels waren al gebogen, en ik had zoiets van: ja, dat dat... in droog graan krijg je het niet voor elkaar als je dat buigt. Nu later blijkt pas dat - zeg maar - dat het vrij uniek is, dat stengels al gebogen zijn. In oud graan. Jong graan dat kan nog wel. Maar dat ouwe graan niet. En dan... Ja, zo rol je van het ene in het andere. Dat is het moment dat het zo'n beetje begonnen is."
TM: "En dat was 19..?"
RB: "'97 - 5 augustus '97."
TM: "En je zei: in februari was er zo'n huiskamerlezing in Apeldoorn, en wie was toen de spreker?"
RB: "Dat was Rudi Klijnstra... [smalend] Vriend Rudi."
TM: "Nu niet meer."
RB: "Van wie wel?"
TM: "Weet ik niet. Ja, ik ken hem dus niet zo goed, omdat... hij staat er ook een beetje buiten. Buiten die kring... Met Ed Vos samen, geloof ik, doet 'ie nog wel wat."
RB: "Ja. Nee, ik hou d'r niet van om over andere mensen te lullen, maar in ieder geval, laat ik het zo zeggen: hij heeft zo'n beetje ruzie met iedereen. Ik heb geen ruzie met hem. Ik heb hem toen ooit wel eens een flink gepeperd mailtje gestuurd van zo en zo en zo. Maar ik heb d'r niks op tegen. Maar het gaat blijkbaar niet zoals hij het per se hebben wil. Nou, dat is jammer. Klaar."
Onderwerp
TM 6002 - Cirkels in het graan
TM 6002 - Cirkels in het graan 
Beschrijving
De verteller had een huiskamerlezing gevolgd over graancirkels. Datzelfde jaar gaat hij op een rondvlucht over de omgeving en ziet een graancirkel liggen. Samen met een vriend rijdt hij er later met de auto naar toe en maakt foto's. Sinds die eerste kennismaking met een graancirkel in augustus 1997 is hij geboeid door het fenomeen en verricht hij onderzoek.
Bron
Interview met Robert Boerman te Oeken (gemeente Brummen) op 12 februari 2003
Commentaar
12 februari 2003
Zie onder Beeld voor een foto van de verteller.
Cirkels in het graan
Naam Overig in Tekst
Evert Jan Poorterman
Evert Jan Poorterman
Rudi Klijnstra
Rudi Klijnstra
Teugen
Teugen
Oeken
Oeken
Ed Vos
Ed Vos
Naam Locatie in Tekst
Apeldoorn
Apeldoorn
België
België
Amerika
Amerika
Deventer
Deventer
Zutphen
Zutphen
Zutpherstraat
Zutpherstraat
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21