OVER0909

Kleijn Keesje, lang van de gigt en stijf van de pocken, was evenwel altoos ontrent de hoertjes te vinden. Hij soud'er na toe gekroopen hebben als 't hem sijn beenen weygerden hem daer te draegen. 'Keesje', seyde iemant, 'is een natuerlijck man, in hem siet men dat het bloet kruypt daer het niet gaen en kan.'

Kleine Kees, die veel last had van jicht en stijf stond van de pokken, was veel te vinden bij de hoeren. Hij zou er zelfs naartoe gekropen zijn als zijn benen zouden weigeren. Iemand zei daarom dat Keesje een 'natuurlijk' man is (puur, zoals de natuur ingeeft): in hem ziet men dat het bloed kruipt waar het niet gaan kan.

Aernout van Overbeke, Anecdota sive historiae jocosae. Ed. R. Dekker, H. Roodenburg en H.J. van Rees. Amsterdam 1991.

Derde kwart zeventiende eeuw

Kleine Kees    Kleine Kees   

2013-03-01 14:46:20