Hoofdtekst
De schim van Tieske Prick
Tieske Prick had een jonge boerendochter met zulk een mooi wezen getrouwd dat zij zich met ere naast een kasteelvrouw kon stellen.
Baron Vos van Brunssum ontmoette haar op zekere dag terwijl hij een wandeling te paard deed. Die jonge vrouw zien en haar begeren was het werk van een seconde. Hij zette het paard dwars over de weg, begon een praatje met haar en deed haar ten slotte de verleidelijkste voorstellen.
De jonge vrouw die wel wist wat zij van zulke praatjes te gelove had, gaf hem geen schijn van hoop. Woedend en vertwijfeld reed de baron weg.
Sinds die dag vervolgde hij de jonge vrouw met voorstellen van beloningen en bedreigingen, doch daar hij niets won met het een, noch met het ander, kwam het zover dat hij haar in de laan van het kasteel van Amstenrade vermoordde, door haar zijn degen in het hart te stoten.
Tieske Prick stierf kort daarop van verdriet om zijn vrouw en zonder in de gelegenheid te zijn geweest, om zich op de baron te wreken. Maar nog vele nachten en geregeld op de verjaardag van de moord, kwam hij op de plaats van de moord spoken. Hij stond dan in de laan tegen een lindeboom geleund. Hij droeg een korte broek, een wit voorschoot, een blauw buis en op het hoofd een driekantige steek. Passeerde dan iemand de laan, dan lichtte hij de linkerarm op, bracht de hand voor de ogen, als om beter te kunnen zien, terwijl hij met de rechterhand een blinkend broodmes tegen de boomschors wette. Zo lette zijn schim nog op een gelegenheid om zich op de baron te wreken.
Tieske Prick had een jonge boerendochter met zulk een mooi wezen getrouwd dat zij zich met ere naast een kasteelvrouw kon stellen.
Baron Vos van Brunssum ontmoette haar op zekere dag terwijl hij een wandeling te paard deed. Die jonge vrouw zien en haar begeren was het werk van een seconde. Hij zette het paard dwars over de weg, begon een praatje met haar en deed haar ten slotte de verleidelijkste voorstellen.
De jonge vrouw die wel wist wat zij van zulke praatjes te gelove had, gaf hem geen schijn van hoop. Woedend en vertwijfeld reed de baron weg.
Sinds die dag vervolgde hij de jonge vrouw met voorstellen van beloningen en bedreigingen, doch daar hij niets won met het een, noch met het ander, kwam het zover dat hij haar in de laan van het kasteel van Amstenrade vermoordde, door haar zijn degen in het hart te stoten.
Tieske Prick stierf kort daarop van verdriet om zijn vrouw en zonder in de gelegenheid te zijn geweest, om zich op de baron te wreken. Maar nog vele nachten en geregeld op de verjaardag van de moord, kwam hij op de plaats van de moord spoken. Hij stond dan in de laan tegen een lindeboom geleund. Hij droeg een korte broek, een wit voorschoot, een blauw buis en op het hoofd een driekantige steek. Passeerde dan iemand de laan, dan lichtte hij de linkerarm op, bracht de hand voor de ogen, als om beter te kunnen zien, terwijl hij met de rechterhand een blinkend broodmes tegen de boomschors wette. Zo lette zijn schim nog op een gelegenheid om zich op de baron te wreken.
Beschrijving
De vrouw van Tieske Prick wordt op brute wijze door Baron Vos van Brunssum vermoord. De schim van Tieske wacht nog op de plaats van de moord op het moment dat hij zich op de baron kon wreken.
Bron
Kemp, Pierre. Limburgs Sagenboek. Gebrs van Aelst. Maastricht, 1925.
Herdruk: ca. 1970
Herdruk: ca. 1970
Commentaar
1925 (Herdruk ca. 1970)
Dit verhaal is te vinden in het hoofdstuk 'Van spoken'.
Naam Overig in Tekst
Tieske Prick 
Tieske Prick 
Baron Vos van Brunssum
Baron Vos van Brunssum
Naam Locatie in Tekst
Amstenrade
Amstenrade
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:20