Hoofdtekst
De vergeten missen
Een jongen te Vaals beloofde zijn moeder op haar sterfbed, na haar dood drie missen te laten lezen voor haar zielerust. Hij vergat het echter.
Ging hij 's avonds laat, na het kaarten in de herberg, naar huis, dan kwam er telkens een gedaante naast hem lopen. Toen hem dit enige malen overkwam, durfde hij niet meer naar de herberg te gaan, uit angst op de terugweg weer die gedaante te ontmoeten. Zijn kameraden, die dat niet wisten, verweten hem zijn wegblijven, en plaagden hem door te zeggen, dat hij dat deed uit angst bij het kaartspel veel te verliezen, gelijk hem dat nog al eens gebeurde. Hij moest daar niet voor wegblijven, want hij won toch ook wel.
Toen vertelde hij hun wat hem telkens overkwam en dat dit de reden was van zijn wegblijven.
Zijn vrienden beloofden hem te helpen. Zij wapenden zich, de een met een bijl, de ander met een gaffel, een derde met een knuppel en zo zouden zij hem de volgende keer begeleiden.
Toen hij met zijn makkers op weg naar huis was, kreeg hij eensklaps slagen links en rechts in zijn gezicht. Hij kon niet zien wie dat deed en zijn kameraden konden met bijl, gaffel en knuppel in de lucht slaan zoveel zij wilden, het hielp hem geen zier.
Men raadde hem toen aan, de huip van een geestelijke in te roepen. De pastoor ontkende wel niet dat zo iets kon bestaan, maar hij bevestigde het al evenmin. Hij kon zich met die zaken moeilijk inlaten. De paters Redemptoristen gaven hem op zijn verzoek eenzelfde antwoord. Ten einde raad ging de jonkman naar de dominikanen en deze beloofden hem te helpen. Zij raadden hem aan een heilige Mis te laten lezen, ze ook bij te wonen en goed op te letten wat hij, tijdens de consecratie, bij het opheffen van de hostie, zou zien.
De jongen deed dit, en zag tijdens de opheffing de schim van zijn moeder. Hij ging terug naar de Paters en vertelde het geziene. Zij vroegen hem nu of hij niet iets had vergeten, een belofte of iets dergelijks.
Nu herinnerde hij zich, wat hij zijn moeder op haar sterfbed had beloofd. Hij liet zijn verzuim zo spoedig mogelijk herstellen en na die tijd heeft hij nooit meer een gedaante gezien, noch slagen gehad wanneer hij 's avonds alleen en laat naar huis ging.
Een jongen te Vaals beloofde zijn moeder op haar sterfbed, na haar dood drie missen te laten lezen voor haar zielerust. Hij vergat het echter.
Ging hij 's avonds laat, na het kaarten in de herberg, naar huis, dan kwam er telkens een gedaante naast hem lopen. Toen hem dit enige malen overkwam, durfde hij niet meer naar de herberg te gaan, uit angst op de terugweg weer die gedaante te ontmoeten. Zijn kameraden, die dat niet wisten, verweten hem zijn wegblijven, en plaagden hem door te zeggen, dat hij dat deed uit angst bij het kaartspel veel te verliezen, gelijk hem dat nog al eens gebeurde. Hij moest daar niet voor wegblijven, want hij won toch ook wel.
Toen vertelde hij hun wat hem telkens overkwam en dat dit de reden was van zijn wegblijven.
Zijn vrienden beloofden hem te helpen. Zij wapenden zich, de een met een bijl, de ander met een gaffel, een derde met een knuppel en zo zouden zij hem de volgende keer begeleiden.
Toen hij met zijn makkers op weg naar huis was, kreeg hij eensklaps slagen links en rechts in zijn gezicht. Hij kon niet zien wie dat deed en zijn kameraden konden met bijl, gaffel en knuppel in de lucht slaan zoveel zij wilden, het hielp hem geen zier.
Men raadde hem toen aan, de huip van een geestelijke in te roepen. De pastoor ontkende wel niet dat zo iets kon bestaan, maar hij bevestigde het al evenmin. Hij kon zich met die zaken moeilijk inlaten. De paters Redemptoristen gaven hem op zijn verzoek eenzelfde antwoord. Ten einde raad ging de jonkman naar de dominikanen en deze beloofden hem te helpen. Zij raadden hem aan een heilige Mis te laten lezen, ze ook bij te wonen en goed op te letten wat hij, tijdens de consecratie, bij het opheffen van de hostie, zou zien.
De jongen deed dit, en zag tijdens de opheffing de schim van zijn moeder. Hij ging terug naar de Paters en vertelde het geziene. Zij vroegen hem nu of hij niet iets had vergeten, een belofte of iets dergelijks.
Nu herinnerde hij zich, wat hij zijn moeder op haar sterfbed had beloofd. Hij liet zijn verzuim zo spoedig mogelijk herstellen en na die tijd heeft hij nooit meer een gedaante gezien, noch slagen gehad wanneer hij 's avonds alleen en laat naar huis ging.
Onderwerp
SINSAG 0402 - Die versäumte Wallfahrt (Messe, Gabe) 
SINSAG 0402 - Die versäumte Wallfahrt (Messe, Gabe) 
Beschrijving
Een jongen belooft zijn moeder op haar sterfbed drie missen te zullen lezen voor haar zieleheil. Maar hij vergeet dit. Nu krijgt hij, als hij 's avonds terug komt van de herberg, slagen in zijn gezicht van een vreemde gedaante. Van een geestelijke moet hij een heilige Mis lezen en opletten wat er bij de consecratie gebeurt. En de jongen ziet dan zijn moeder!
Hij herinnert zich zijn verzuim meer en maakt het goed. Sindsdien heeft hij geen last meer gehad van de verschijning.
Hij herinnert zich zijn verzuim meer en maakt het goed. Sindsdien heeft hij geen last meer gehad van de verschijning.
Bron
Kemp, Pierre. Limburgs Sagenboek. Gebrs van Aelst. Maastricht, 1925.
Herdruk: ca. 1970
Herdruk: ca. 1970
Commentaar
1925 (Herdruk ca. 1970)
Dit verhaal is te vinden in het hoofdstuk 'Van verzuimde bedevaarten en ongeldige missen'.
Die versäumte Wallfahrt (Messe, Gabe)
Naam Overig in Tekst
Redemptoristen
Redemptoristen
dominicanen
dominicanen
heilige Mis
heilige Mis
Naam Locatie in Tekst
Vaals
Vaals
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:20