Hoofdtekst
Mijn schoonvader heeft mij ook een waar verhaal verteld.
Vroeger waren de landerijen niet zo verdeeld als nu.
Bij de scheiding lag meestal een dikke steen.
Oneerlijke boeren hadden de gewoonte die steen zoetjesaan te verleggen. Op die manier kregen ze er steeds land bij ten koste van een ander. Zo werd het land van mijn schoonvader ook elk jaar iets kleiner.
Op een avond loopt hij langs de weg en daar hoort hij telkens iemand achter hem praten: “Waar moet ik hem neer leggen?”
Mijn schoonvader blijft staan, ziet eens achterom, waar die stem vandaan komt, maar ziet niets. Hij loopt door en hoort opnieuw: “Waar moet ik hem neer leggen?”
Dan keert schoonvader zich om en zegt: “Op de plaats duvel, waar je hem hebt weggepakt.”
Daarna werd de stem niet meer gehoord.
Thuis gekomen, vertelt hij alles aan zijn vrouw.
Die zegt: “Ga nu morgen eens kijken, of de steen weer op de goede plaats ligt, want de geest van de man heeft natuurlijk geen rust gehad.” De gemene boer was niet meer in leven.
De volgende morgen ging schoonvader kijken en ja hoor, de grenssteen lag op de plaats, waar die hoorde.
Misschien zeg je straks, als je weg bent, tot jezelf:
“De man kon mooi vertellen, maar ik geloof het niet.”
Ik kan me dat best voorstellen; maar toch kun je alles gerust voor waar aannemen, want er is niks bij gelogen. Vraag mijn vrouw er maar op na.
Vroeger waren de landerijen niet zo verdeeld als nu.
Bij de scheiding lag meestal een dikke steen.
Oneerlijke boeren hadden de gewoonte die steen zoetjesaan te verleggen. Op die manier kregen ze er steeds land bij ten koste van een ander. Zo werd het land van mijn schoonvader ook elk jaar iets kleiner.
Op een avond loopt hij langs de weg en daar hoort hij telkens iemand achter hem praten: “Waar moet ik hem neer leggen?”
Mijn schoonvader blijft staan, ziet eens achterom, waar die stem vandaan komt, maar ziet niets. Hij loopt door en hoort opnieuw: “Waar moet ik hem neer leggen?”
Dan keert schoonvader zich om en zegt: “Op de plaats duvel, waar je hem hebt weggepakt.”
Daarna werd de stem niet meer gehoord.
Thuis gekomen, vertelt hij alles aan zijn vrouw.
Die zegt: “Ga nu morgen eens kijken, of de steen weer op de goede plaats ligt, want de geest van de man heeft natuurlijk geen rust gehad.” De gemene boer was niet meer in leven.
De volgende morgen ging schoonvader kijken en ja hoor, de grenssteen lag op de plaats, waar die hoorde.
Misschien zeg je straks, als je weg bent, tot jezelf:
“De man kon mooi vertellen, maar ik geloof het niet.”
Ik kan me dat best voorstellen; maar toch kun je alles gerust voor waar aannemen, want er is niks bij gelogen. Vraag mijn vrouw er maar op na.
Onderwerp
SINSAG 0404 - Wo soll ich ihn hinsetzen?
SINSAG 0404 - Wo soll ich ihn hinsetzen?
Beschrijving
Boer die grenssteen heeft verlegd heeft na zijn dood geen rust, en vraag waar de steen moet worden neergelegd. Na antwoord van de benadeelde boer dat de steen neergelegd moet worden op de plaats waar de steen hoort, verdwijnt de stem. De volgende dag ligt de grenssteen op de goede plaats.
Bron
Collectie Wever, verslag 140, verhaal 2 (Archief Meertens Instituut)
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21