Hoofdtekst
Van mien opa weet ik et volgende verhaal.
Was n maal een boer, die met de waagn naar hoes reed.
Zien vrouw zat naast hum.
Doar zien ze een kerel aan de kante van de weg stoan.
“Wilt ie met vaarn, dan huuf ie niet te loopn”, zee de boer.
Dat wol de man wel; ie sprung op de waagn en toen......... op de waagn zaggen ze hum niet en aan de kante van de weg stun ie ook niet meer.
Dat wasja vrumd; wel markte de boer dat de peerden de waagn haast niet meer trekn kunnen. Et gung al maar stoerder en et zwiet liep de biestn bie de pokkel um dale.
Toch kwammen ze nog net thuus.
En doarna begun et ongeluk: dr gung een zwien dood; later weer iene; daarna een paar kalver en n stuk of wat biestn. Nou en dan zaggen ze ook n zwaarte kerel in de schure loopn.
“Nou hebt wie de duvel in huus”, zee de boer teegn de vrouw, “hoe moe-we doar mit an?”.
“Noar de pestoor”, zee de vrouw.
Zo kwam de man bie de pestoor en verteln die wat of er aan de hand was bie hum in huus.
De pestoor stuurde de kapeloan.
De kapeloan verschient op de boerderie en geft eerst raad aan de boer. Ie mut n gat graavn veur de deur; daar mut ie n dood kalf recht overenne in zetn; dus met de konte op de grond en met de veurpootn recht veuruut; de kop umhoog, dan et gat dicht smietn.
Snap ie, dan kun de duvel er niet meer in, as ie et prebeern.
Toen gung de kapeloan naar de zwaarde kerel en vruug:
“Hoe kom je hier en wat doe je?”
“Sie hebt mie metnomen, hiel vrijwillig”, zee duvel.
“Kom met”, zee de kapeloan, ik zal oe waark geevn en as dat of is, ben ie vrij.”
De kapeloan pakte n half-mudde vat van de deel en gung met de zwaarde kerel naar n bargien.
“Ziezo, nou schepn ie dit vat vol met zaand; as ie vol is, kun ie weg gaan.”
De duvel begun te schepn, maar de kapeloan har de bodem er uut haald. As de zwaarde kerel et vat optilde, luup aal t zaand er weer uut.
Ik weet niet of et echt gebeurd is, dan mut de duvel er nog stoan te schepn, want et vat kump ja nooit vol.
Was n maal een boer, die met de waagn naar hoes reed.
Zien vrouw zat naast hum.
Doar zien ze een kerel aan de kante van de weg stoan.
“Wilt ie met vaarn, dan huuf ie niet te loopn”, zee de boer.
Dat wol de man wel; ie sprung op de waagn en toen......... op de waagn zaggen ze hum niet en aan de kante van de weg stun ie ook niet meer.
Dat wasja vrumd; wel markte de boer dat de peerden de waagn haast niet meer trekn kunnen. Et gung al maar stoerder en et zwiet liep de biestn bie de pokkel um dale.
Toch kwammen ze nog net thuus.
En doarna begun et ongeluk: dr gung een zwien dood; later weer iene; daarna een paar kalver en n stuk of wat biestn. Nou en dan zaggen ze ook n zwaarte kerel in de schure loopn.
“Nou hebt wie de duvel in huus”, zee de boer teegn de vrouw, “hoe moe-we doar mit an?”.
“Noar de pestoor”, zee de vrouw.
Zo kwam de man bie de pestoor en verteln die wat of er aan de hand was bie hum in huus.
De pestoor stuurde de kapeloan.
De kapeloan verschient op de boerderie en geft eerst raad aan de boer. Ie mut n gat graavn veur de deur; daar mut ie n dood kalf recht overenne in zetn; dus met de konte op de grond en met de veurpootn recht veuruut; de kop umhoog, dan et gat dicht smietn.
Snap ie, dan kun de duvel er niet meer in, as ie et prebeern.
Toen gung de kapeloan naar de zwaarde kerel en vruug:
“Hoe kom je hier en wat doe je?”
“Sie hebt mie metnomen, hiel vrijwillig”, zee duvel.
“Kom met”, zee de kapeloan, ik zal oe waark geevn en as dat of is, ben ie vrij.”
De kapeloan pakte n half-mudde vat van de deel en gung met de zwaarde kerel naar n bargien.
“Ziezo, nou schepn ie dit vat vol met zaand; as ie vol is, kun ie weg gaan.”
De duvel begun te schepn, maar de kapeloan har de bodem er uut haald. As de zwaarde kerel et vat optilde, luup aal t zaand er weer uut.
Ik weet niet of et echt gebeurd is, dan mut de duvel er nog stoan te schepn, want et vat kump ja nooit vol.
Onderwerp
SINSAG 0945 - Andere Begegnungen mit dem Teufel. 
SINSAG 0945 - Andere Begegnungen mit dem Teufel. 
ATh 1180
ATh 1180
AT 1180 - Catching Water in a Sieve
AT 1180 - Catching Water in a Sieve
Beschrijving
Man mag meerijden, springt op de wagen en is meteen verdwenen, maar de wagen wordt zwaar. Als op de boerderij vee sterft en er een zwarte man rondloopt, wordt hulp ingeroepen. De kapelaan raadt aan voor de deur een dood kalf rechtop te begraven, waar de duivel niet overheen kan. De kapelaan geeft de zwarte man opdracht een bodemloze emmer met zand te vullen, waarna hij vrij zal zijn.
Bron
Collectie Wever, verslag 150, verhaal 3 (Archief Meertens Instituut)
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21