Hoofdtekst
Kwoad zain en kwaid doun was vrouger aan de orde van de dag.
Ik heb n hoop mensen kend, dei aankeekn wurn veur heksen en spoukkiekers.
Bange bin ik nooit west, ik stun ain kerel en desnoods de duvel zulf.
Smokkeln heb ik al zoveul doan, dat mie gain mens benauwd muik.
Zo trof ik es n moal n vent dei zee: “Pas op, ik bezit et zeuvnde bouk van Mozes.” Doormit wol hai mie baange moakn. De maiste lu hadden ook schrik veur dat bouk. Wazzen nait veul, dei t ding in huus hebben duzzen. Wat er in ston? Nou, bieveurbeeld middels om andere mensn ongelukkig te moakn. Stel dat ie n hekel aan mie hadden, den trokken ie joen jazze uut, huiven doorop mit n stok en op dizze menaier kreeg ik den ook klapn. Ie konden dus piene overbrengen. Stonden vanzulfs nog meer meroakels in. Wel zo ’n bouk har, was ja wat mans. Aan de andere kaande zat dr ook weer n schrik in en deden de lu t zeuvnde bouk zo gauw meugelk vot as ze t in de vingers kreegn.
Ik heb mie dr niks uut moakt en toun dei kerel zee, dat hei et bouk ook in de buutse har, zee ik : “Geef moar op, ik zel joe rdwat uut veurleezn.”
Dat dee hei ja nooit.
Dr wazzen wel kerels of vroulu, dei beslist kwaod deden. Zai muikn de baistn of de zwienen kepot; ook konden ze kinder zaik moakn. En dat was nou gain slechtighaid, moar zokse lu kennen nait aans. Doun ze dat nait, dan kriegn ze zulf ellende. Worn misschien zaik of gaon dood.
Zo vertelden de oln eerder teminste. Teegnswoordig leuven de jonge mensn dat nait zo meer. Vrouger wel.
Ik heb n hoop mensen kend, dei aankeekn wurn veur heksen en spoukkiekers.
Bange bin ik nooit west, ik stun ain kerel en desnoods de duvel zulf.
Smokkeln heb ik al zoveul doan, dat mie gain mens benauwd muik.
Zo trof ik es n moal n vent dei zee: “Pas op, ik bezit et zeuvnde bouk van Mozes.” Doormit wol hai mie baange moakn. De maiste lu hadden ook schrik veur dat bouk. Wazzen nait veul, dei t ding in huus hebben duzzen. Wat er in ston? Nou, bieveurbeeld middels om andere mensn ongelukkig te moakn. Stel dat ie n hekel aan mie hadden, den trokken ie joen jazze uut, huiven doorop mit n stok en op dizze menaier kreeg ik den ook klapn. Ie konden dus piene overbrengen. Stonden vanzulfs nog meer meroakels in. Wel zo ’n bouk har, was ja wat mans. Aan de andere kaande zat dr ook weer n schrik in en deden de lu t zeuvnde bouk zo gauw meugelk vot as ze t in de vingers kreegn.
Ik heb mie dr niks uut moakt en toun dei kerel zee, dat hei et bouk ook in de buutse har, zee ik : “Geef moar op, ik zel joe rdwat uut veurleezn.”
Dat dee hei ja nooit.
Dr wazzen wel kerels of vroulu, dei beslist kwaod deden. Zai muikn de baistn of de zwienen kepot; ook konden ze kinder zaik moakn. En dat was nou gain slechtighaid, moar zokse lu kennen nait aans. Doun ze dat nait, dan kriegn ze zulf ellende. Worn misschien zaik of gaon dood.
Zo vertelden de oln eerder teminste. Teegnswoordig leuven de jonge mensn dat nait zo meer. Vrouger wel.
Onderwerp
TM 3101 - Heks maakt kind (mens, dier) ziek 
TM 3101 - Heks maakt kind (mens, dier) ziek 
Beschrijving
Zevende boek van Mozes bevat middelen om ongelukken te veroorzaken; bezitters willen boek zo snel mogelijk kwijt.
Mensen die vee en kinderen ziek maken kunnen niet anders, ze gaan anders zelf dood of worden ziek.
Mensen die vee en kinderen ziek maken kunnen niet anders, ze gaan anders zelf dood of worden ziek.
Bron
Collectie Wever, verslag 161, verhaal 1 (Archief Meertens Instituut)
Commentaar
Over het bestaan van het Zevende Boek van Mozes, zie https://en.wikipedia.org/wiki/Sixth_and_Seventh_Books_of_Moses
Naam Overig in Tekst
Mozes
Mozes
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21